Peer Gynt marnotrawny

Recenzja spektaklu: „Peer Gynt”, chor. Edward Clug

5 listopada 2024

„Peer Gynt”, chor. Edward Clug Ewa Krasucka

Ibsena cenimy raczej za inne sztuki, a „Peer Gynt” został unieśmiertelniony właściwie głównie dzięki powszechnie znanym i lubianym dwóm suitom, jakie stworzył z oryginalnej muzyki do spektaklu Edvard Grieg. Każdy zna „Poranek”, „W grocie Króla Gór” czy „Śmierć Azy”. Słoweńsko-rumuński choreograf Edward Clug, tworząc swoją opowieść, nie poszedł jednak zbyt łatwą drogą. Owszem, usłyszymy również i te przeboje, zilustrowane czasem zaskakująco, ale jest tu więcej autentycznej muzyki teatralnej (w tym piękne tańce norweskie), a także inne utwory Griega, m.in. Koncert fortepianowy czy Kwartet smyczkowy. Spektakl Cluga powstał dziewięć lat temu w Mariborze i odtąd wędruje z powodzeniem przez sceny świata.

Henrik Ibsen, Edvard Grieg, Peer Gynt, chor. Edward Clug, kier. muzyczne Aleksey Baklan, Teatr Wielki – Opera Narodowa w Warszawie

Polityka 46.2024 (3489) z dnia 05.11.2024; Afisz. Premiery; s. 69

Oryginalny tytuł tekstu: "Peer Gynt marnotrawny"

Dorota Szwarcman

Krytyczka muzyczna działu Kultura w „Polityce” (od 2002 r.). Absolwentka studiów kompozycji na warszawskiej uczelni muzycznej. Wcześniej pracowała w kwartalniku „Polish Music/Polnische Musik” (dziś nieistniejącym), „Gazecie Wyborczej” oraz „Wprost”. Publikowała także m.in. w „Ruchu Muzycznym”, „Midraszu”, „Tygodniku Powszechnym”, „Jazz Forum”. Autorka książek: „Razem w życiu i muzyce. Rozmowy z Ewą Podleś i Jerzym Marchwińskim” (PWM 2001) i „Czas Warszawskich Jesieni. O muzyce polskiej 1945–2007” (Stentor 2007). Laureatka Nagrody Honorowej Związku Kompozytorów Polskich (2009) i odznaki „Zasłużony dla kultury polskiej”.