Recenzja spektaklu: „Polowanie na osy. Historia na śmierć i życie”, reż. Natalia Korczakowska

W książce reporterskiej Tochmana i w spektaklu Korczakowskiej sprawa brutalnego zabójstwa, którym żyły polskie media w latach 90., staje się soczewką skupiającą po części ciągle aktualne mechanizmy społeczne.

W książce reporterskiej Tochmana i w spektaklu Korczakowskiej sprawa brutalnego zabójstwa, którym żyły polskie media w latach 90., staje się soczewką skupiającą po części ciągle aktualne mechanizmy społeczne. Sprawcami morderstwa Jolanty Brzozowskiej była trójka licealistów potrzebujących gotówki, w tym Monika Osińska (Wiktoria Kruszczyńska). Choć nie ona mordowała, to stała się, jako młoda i ładna kobieta, przedmiotem medialnego linczu. Grając na mizoginistycznych instynktach, z zagubionej nastolatki zrobiono psychopatyczną manipulantkę, mózg całej operacji, w efekcie Osińska została skazana na dożywocie, które odsiadywała przez 27 lat, do tego roku.

Polowanie na osy. Historia na śmierć i życie, według reportażu Wojciecha Tochmana, reż. Natalia Korczakowska, Studio Teatrgaleria w Warszawie