Utracona niewinność

Recenzja spektaklu: „Albert Herring”, reż. Karolina Sofulak

5 lipca 2022

„Albert Herring”, reż. Karolina Sofulak materiały prasowe

Tę jedną z najpogodniejszych oper Brittena z 1947 r. wystawiano w Polsce kilka razy, ale dość dawno – ostatni raz w warszawskim Teatrze Wielkim w 1986 r. Dobrze więc, że została przypomniana przez Teatr Wielki w Poznaniu. Budynek poznańskiej opery jest obecnie w remoncie, więc zespół gra w różnych miejscach; dwa przedstawienia „Alberta Herringa” odbyły się w Auli Artis i trzeba sobie życzyć, by można było do spektaklu w przyszłości wrócić. A nie będzie to łatwe, bo choć zespół instrumentalny składa się zaledwie z kilkunastu muzyków, to i śpiewaków jest kilkunastu, i tylko połowa z nich związana jest z tym teatrem.

Benjamin Britten, Albert Herring, reż. Karolina Sofulak, Teatr Wielki w Poznaniu

Polityka 28.2022 (3371) z dnia 05.07.2022; Afisz. Premiery; s. 78

Oryginalny tytuł tekstu: "Utracona niewinność"

Dorota Szwarcman

Krytyczka muzyczna działu Kultura w „Polityce” (od 2002 r.). Absolwentka studiów kompozycji na warszawskiej uczelni muzycznej. Wcześniej pracowała w kwartalniku „Polish Music/Polnische Musik” (dziś nieistniejącym), „Gazecie Wyborczej” oraz „Wprost”. Publikowała także m.in. w „Ruchu Muzycznym”, „Midraszu”, „Tygodniku Powszechnym”, „Jazz Forum”. Autorka książek: „Razem w życiu i muzyce. Rozmowy z Ewą Podleś i Jerzym Marchwińskim” (PWM 2001) i „Czas Warszawskich Jesieni. O muzyce polskiej 1945–2007” (Stentor 2007). Laureatka Nagrody Honorowej Związku Kompozytorów Polskich (2009) i odznaki „Zasłużony dla kultury polskiej”.