Recenzja spektaklu: „Cudzoziemka”, reż. Katarzyna Minkowska

„Cudzoziemka” Marii Kuncewiczowej wyróżnia się na tle polskiej literatury międzywojnia oryginalnym, kobiecym spojrzeniem na rodzinę, mocnym osadzeniem w życiowym doświadczeniu i wiarygodnym psychologizmem.

„Cudzoziemka” Marii Kuncewiczowej wyróżnia się na tle polskiej literatury międzywojnia oryginalnym, kobiecym spojrzeniem na rodzinę, mocnym osadzeniem w życiowym doświadczeniu i wiarygodnym psychologizmem. Twórcy scenariusza spektaklu z poznańskiego Polskiego, reżyserka Katarzyna Minkowska i dramaturg Tomasz Walesiak, potraktowali powieść jak lustro, w którym może się przejrzeć niejedna rodzina, i sądząc choćby z braw na stojąco, jakie zgotowała aktorom po spektaklu widownia, w tym duża grupa licealistów – trafili z obrazem. Realia są współczesne, akcja dzieje się na pogrzebie tytułowej bohaterki, Róży Żabczyńskiej.

Cudzoziemka, według Marii Kuncewiczowej, reż. Katarzyna Minkowska, Teatr Polski w Poznaniu