Wagnerowska Lady Makbet

Recenzja spektaklu: „Lohengrin”, reż. Antony McDonald

21 kwietnia 2014

Peter Wedd (po prawej) w roli tytułowej wypada blado. Bartosz Krupa / East News

To właśnie dzieło jest chyba najlepsze na początek znajomości melomana z twórczością Wagnera, jest to po prostu dobry spektakl.

Przedstawienia „Lohengrina” w warszawskiej Operze Narodowej zaplanowano tylko cztery, miejmy jednak nadzieję, że ten spektakl, stworzony w koprodukcji z Walijską Operą Narodową w Cardiff, powróci jeszcze na naszą scenę. Nie tylko dlatego, że to właśnie dzieło jest chyba najlepsze na początek znajomości melomana z twórczością Wagnera, ale przede wszystkim dlatego, że jest to po prostu dobry spektakl. (...)

Richard Wagner, Lohengrin, reż. Antony McDonald, Teatr Wielki-Opera Narodowa

Polityka 17.2014 (2955) z dnia 21.04.2014; Afisz. Premiery; s. 95

Oryginalny tytuł tekstu: "Wagnerowska Lady Makbet"

Richard Wagner

Dorota Szwarcman

Krytyczka muzyczna działu Kultura w „Polityce” (od 2002 r.). Absolwentka studiów kompozycji na warszawskiej uczelni muzycznej. Wcześniej pracowała w kwartalniku „Polish Music/Polnische Musik” (dziś nieistniejącym), „Gazecie Wyborczej” oraz „Wprost”. Publikowała także m.in. w „Ruchu Muzycznym”, „Midraszu”, „Tygodniku Powszechnym”, „Jazz Forum”. Autorka książek: „Razem w życiu i muzyce. Rozmowy z Ewą Podleś i Jerzym Marchwińskim” (PWM 2001) i „Czas Warszawskich Jesieni. O muzyce polskiej 1945–2007” (Stentor 2007). Laureatka Nagrody Honorowej Związku Kompozytorów Polskich (2009) i odznaki „Zasłużony dla kultury polskiej”.