„Niedoceniana kreatorka jednego z najbardziej wyrazistych i łatwo odróżnialnych języków scenicznych w polskim teatrze – pisał o urodzonej w Katowicach w 1974 r. Dudzie-Gracz w nominacji Jacek Sieradzki. – Sama pisze teksty, reżyseruje, a przede wszystkim wkłada swe opowieści w sugestywny obraz, z jednej strony operujący »realnością niższej rangi« jak by powiedział Kantor, z drugiej nasycony specyficzną czułością. Jest w tym nieodrodną córką Jerzego Dudy-Gracza, choć niekiedy wchodzi z ojcem w artystyczny dialog”.
Od dyplomu reżyserskiego obronionego w krakowskiej PWST w 2003 r. (wcześniej skończyła historię sztuki UJ) wyreżyserowała ponad 30 spektakli, najczęściej w Teatrze im. Jaracza w Łodzi, Teatrze im. Słowackiego w Krakowie i Teatrze Muzycznym Capitol we Wrocławiu. Jest znana z listów, które pisze w imieniu bohaterów swoich spektakli i przekazuje aktorom, by mogli na tej podstawie budować role.
W Capitolu od czterech lat grany jest jej „Ja, Piotr Rivière, skorom już zaszlachtował siekierom swoją matkę, swojego ojca, siostry swoje, brata swojego i wszystkich sąsiadów swoich...”, monumentalne jak sam tytuł widowisko sądowe, inspirowane pamiętnikami XIX-wiecznego mordercy. W „Kumernis, czyli o tym, jak Świętej Panience broda rosła” (gdyński Muzyczny) legenda jest punktem wyjścia do opowieści o „dziewczynie, a co za tym idzie całym świecie, poszukującym sensu wszystkiego”, scenografia ma strukturę ikonostasu, a całość – charakter misteryjny.
Inspirowany „Troilusem i Kresydą” Szekspira „Każdy musi kiedyś umrzeć Porcelanko, czyli rzecz o Wojnie Trojańskiej” (krakowski Słowacki) powstał w odpowiedzi na pytanie, co by się stało, gdyby mit zaludnić współczesną odmianą człowieczeństwa – zamiast wiecznej chwały pożądającego doczesnej popularności. Inspiracją postaci Prospera w niedawnej inscenizacji „Po Burzy Szekspira” (wrocławski Capitol) był jeden z późnych autoportretów Jerzego Dudy-Gracza. „W ostatnim czasie jej teatr staje się coraz bardziej intymny, jednocześnie jednak zaczyna mówić o sprawach absolutnie największych” – pisał w nominacji Przemysław Skrzydelski.
***
Oni nominowali:
Łukasz Drewniak (Teatralny.pl), Jacek Kopciński („Teatr”), Monika Kwaśniewska-Mikuła („Didaskalia”), Witold Mrozek („Gazeta Wyborcza”), Jacek Sieradzki („Dialog”), Przemysław Skrzydelski („wSieci”), Paweł Soszyński (Dwutygodnik.com), Izabela Szymańska (Co jest grane24), Mike Urbaniak („Wysokie Obcasy”, Pan od Kultury), Jacek Wakar (Polskie Radio Dwójka, „Dziennik Gazeta Prawna”).
***
Ponadto zgłoszeni zostali:
Katarzyna Borkowska (scenografka), Michał Borczuch (reżyser), Aneta Groszyńska/Jan Czapliński (duet reżysersko-dramaturgiczny), Karolina Gruszka (aktorka), Jacek Hałas (muzyk kompozytor), Dorota Ignatjew (aktorka, dyrektorka Teatru im. Osterwy w Lublinie), Katarzyna Kalwat (reżyserka), Anna Karasińska (reżyserka), Dominika Knapik (choreografka i reżyserka), Grzegorz Małecki (aktor), Paweł Passini (reżyser), Agnieszka Lubomira Piotrowska (tłumaczka), Malina Prześluga (dramatopisarka), Marcin Przybylski (aktor), Weronika Szczawińska (reżyserka), Michał Walczak/Maciej Łubieński (autorzy Pożaru w Burdelu), Małgorzata Warsicka (reżyserka), Grzegorz Wiśniewski (reżyser), Krzysztof Zarzecki (aktor).