Muzyka

Pocztówka z Afryki, lato ’19

Recenzja płyty: Beyoncé, „The Lion King: The Gift”

materiały prasowe
Afryka, którą tu słyszymy, brzmi dość pocztówkowo i nudno.
Beyoncémateriały prasowe Beyoncé

W recenzji remake’u animowanego „Króla Lwa” spekulowaliśmy, że przebojem „Spirit” Beyoncé – posiadaczka całej półki muzycznych nagród Grammy – chciałaby powalczyć o piosenkowego Oscara. Dlaczego przy okazji nie dorobić sobie dużą płytą i nie dorzucić jeszcze kilku Grammy do koszyka? Wzorem bestsellerowego „Black Panther” Kendricka Lamara amerykańska gwiazda stworzyła płytę z piosenkami inspirowanymi filmową historią – trochę alternatywną ścieżkę dźwiękową, a trochę zaprezentowaną w muzycznej formie wersję tej opowieści, bo utworom towarzyszą fragmenty dialogów. Beyoncé jest więc wokalistką, ale też kuratorką, a może i dramaturżką. Ściągnęła gwiazdy (jest jej mąż Jay-Z, sam Lamar, jest Pharrell Williams) i kilkoro muzyków z Nigerii i Ghany, próbując do stylistyki własnych nagrań dorzucić nieco afrykańskiej rytmiki. Zabrakło jej jednak pomysłów na to, by wyjść ponad kilka atrakcyjnych, potężnych, naładowanych energią hymnów („Bigger”, „My Power”). A Afryka, którą tu słyszymy, brzmi dość pocztówkowo i nudno, jeśli wziąć pod uwagę to, co się na tamtym kontynencie muzycznie dzieje. Trochę mało, by zadowolić koneserów, choć na Oscara może wystarczyć.

Beyoncé, The Lion King: The Gift, Walt Disney Records

Polityka 32.2019 (3222) z dnia 06.08.2019; Afisz. Premiery; s. 79
Oryginalny tytuł tekstu: "Pocztówka z Afryki, lato ’19"
Więcej na ten temat
Reklama

Czytaj także

null
Społeczeństwo

Wyznania nawróconego katechety. „Dwie osoby na religii? Kościół reaguje histerycznie, to ślepa uliczka”

Problem religii w szkole był przez biskupów ignorowany, a teraz podnoszą krzyk – mówi Cezary Gawryś, filozof, teolog i były nauczyciel religii.

Jakub Halcewicz
09.09.2024
Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną