Kontratenor dla ducha

Recenzja płyty: Jakub Józef Orliński, Il Pomo d’Oro, „Anima Sacra”

11 grudnia 2018

Solowy album młodego artysty, jednego z nominowanych w tym roku do Paszportu POLITYKI, to jego utwierdzenie się na rynku międzynarodowym, na którym już jest bardzo ceniony.

Solowy album młodego artysty, jednego z nominowanych w tym roku do Paszportu POLITYKI, to jego utwierdzenie się na rynku międzynarodowym, na którym już jest bardzo ceniony. Sam fakt, że nagrał tę płytę z zespołem, który ma na koncie albumy z udziałem najsłynniejszych kontratenorów ostatnich lat, jak Max Emanuel Cencic czy Franco Fagioli, jest już znaczący. Ale jest to przy tym debiut ambitny: Orliński zapragnął dać słuchaczom nie popis wirtuozerii, lecz przeżycie duchowe.

Jakub Józef Orliński, Il Pomo d’Oro, dyr. Maxim Emelyanychev, Anima Sacra, Erato

Polityka 50.2018 (3190) z dnia 11.12.2018; Afisz. Premiery; s. 81

Oryginalny tytuł tekstu: "Kontratenor dla ducha"

Jakub Józef Orliński

Dorota Szwarcman

Krytyczka muzyczna działu Kultura w „Polityce” (od 2002 r.). Absolwentka studiów kompozycji na warszawskiej uczelni muzycznej. Wcześniej pracowała w kwartalniku „Polish Music/Polnische Musik” (dziś nieistniejącym), „Gazecie Wyborczej” oraz „Wprost”. Publikowała także m.in. w „Ruchu Muzycznym”, „Midraszu”, „Tygodniku Powszechnym”, „Jazz Forum”. Autorka książek: „Razem w życiu i muzyce. Rozmowy z Ewą Podleś i Jerzym Marchwińskim” (PWM 2001) i „Czas Warszawskich Jesieni. O muzyce polskiej 1945–2007” (Stentor 2007). Laureatka Nagrody Honorowej Związku Kompozytorów Polskich (2009) i odznaki „Zasłużony dla kultury polskiej”.