Recenzja płyty: NOSPR, Alexander Liebreich, Gautier Capuçon, „Szymanowski, Lutosławski”

Trzecia i ostatnia płyta NOSPR pod batutą jej szefa Alexandra Liebreicha z muzyką dwóch wielkich polskich klasyków XX w., nagrana dla niemieckiej firmy Accentus Music.

Ukazywały się co roku, a poprzednie zostały świetnie przyjęte przez prasę niemiecką. Najnowszej również należy się sukces, do którego z pewnością przyczyni się obecność Gautiera Capuçona, jednego z najwybitniejszych wiolonczelistów francuskich młodszego pokolenia. Jego interpretacja Koncertu wiolonczelowego Lutosławskiego jest jedną z najciekawszych na rynku – Capuçon to muzyk ogromnie emocjonalny, co bardzo jest przydatne w tym utworze, będącym niemal teatralną opowieścią o zachowaniu jednostki w społeczeństwie (Lutosławski odżegnywał się od skojarzeń politycznych, te jednak wielu się nasuwały, z pierwszym wykonawcą utworu Mścisławem Rostropowiczem na czele). Koncert znajduje się w centrum płyty; przed nim orkiestra gra Uwerturę op. 12 Szymanowskiego, jedno z wczesnych jego dzieł, z czasów fascynacji twórczością Richarda Straussa, a na zakończenie – IV Symfonię Lutosławskiego, z której niemiecki dyrygent wydobył całą głębię, moc i refleksyjność zarazem.

NOSPR, Alexander Liebreich, Gautier Capuçon, Szymanowski, Lutosławski, Accentus Music