Pseudonim Bombino może brzmieć dla polskiego ucha dość niefrasobliwie, by nie powiedzieć infantylnie. Tymczasem pod tym z pozoru frywolnym przydomkiem kryje się niezwykle ciekawy i nietuzinkowy artysta Goumar Almoctar znany też jako Omara Moctar. Urodzony w Nigrze, w obozowisku Tuaregów, przebył długą i skomplikowaną drogę z Sahary do studia nagraniowego w Nashville, gdzie pod okiem Dana Auerbacha z zespołu Black Keys nagrał swój drugi album, „Nomad”.
Bombino od najmłodszych lat zafascynowany był muzyką, nie tylko tą, która pobrzmiewała wokół niego w Afryce. W miarę możliwości słuchał zachodnich nagrań Hendrixa, Knopflera, J.J. Cale’a czy amerykańskich bluesmanów. Te różnorakie wpływy znalazły odzwierciedlenie w jego muzyce. Artysta gra wspaniale na gitarze i śpiewa własne utwory, które wykonuje w języku Tuaregów. Ta zadziwiająca mieszanka kulturowa na płycie brzmi spójnie i niezwykle, nawet jeśli tematy piosenek znamy tylko z lakonicznego angielskiego tłumaczenia tytułów. Chętni dokładniejszego poznania treści utworów znajdą ich tłumaczenia w książeczce dołączonej do płyty. To nie jest miałki pop z list przebojów na czasie, więc pozostaje w pamięci, intryguje i wciąga.
Bombino, Nomad, Nonesuch 2013