„Bezduszni” to przejmujący reportaż, w którym Kalina Błażejowska opisuje szeroko zakrojoną akcję likwidowania szpitali psychiatrycznych i domów opieki w okupowanej Polsce.
Nawet antybohaterowie mają w sobie coś, dzięki czemu odczuwamy z nimi bliskość.
Można ten soczysty kryminał czytać jak przypowieść o nieprzewidywalności losu.
„Sokół maltański”, najważniejsze z dzieł Hammetta, to surowa esencja kryminału.
Izaak Babel posłużył autorowi do przyjrzenia się rosyjskiemu światu i nagle okazuje się, że niewiele zmieniło się w jego porządku od 1920 r.
Nowy, już jedenasty tom serii jest napisany według stałego schematu: w miasteczku lub jego okolicy popełniona zostaje zbrodnia, która ma swoje korzenie w innej zbrodni sprzed lat
Opowieść Pazińskiego sprawia, że możemy patrzeć na obrazy z różnych stron, zresztą nie tylko na obrazy, ale na wszystkich, którzy przeglądali się w tym malarstwie, i wreszcie na nas samych.
Fantastyczne realia, brawurowo poprowadzona akcja i para bohaterów, których losy, choć opowiadane oddzielnie, splatają się nierozerwalnie.
Ile z tego da się jeszcze uratować? – to pytanie dręczy podczas lektury, ale na razie nie ma na nie odpowiedzi.
Dickensowski „remiks” ma potężną moc, porusza i otrzeźwia.
W polskim przekładzie udało się zachować liryzm, karaibski patois i łamany angielski, wyczuwalny na języku dramat życia w poczuciu wstydu i humor.
W nowej powieści Wojciecha Chmielarza po raz trzeci pojawia się Bezimienny, twardziel o tajemniczej przeszłości, stalowych pięściach i sercu wrażliwym na ludzką krzywdę.
„Stramer” Mikołaja Łozińskiego, laureata Paszportu POLITYKI, doczekał się kontynuacji w postaci powieści „Stramerowie”, która opowiada wojenne i tużpowojenne losy sześciorga rodzeństwa.
Yanagihara umie sprawić, że wyobraźnia pracuje.
Autorka licznych romansów obyczajowych stworzyła już także trzyczęściową serię kryminałów z policjantką Wierą Jezierską w roli głównej. „Pomroka” jest otwarciem kolejnego cyklu, „Sprawy Soni Kranz”, której bohaterką jest również policjantka.
Ta powieść, przy całej sprawności narracji, nie daje możliwości wejścia w głąb, tylko pozostawia czytelnika za szybą.
Onoda jest jak pingwin z późnego filmu Herzoga – oddala się od stada i samotnie znika, wybierając śmierć. Albo wolność.
Można odnieść wrażenie, że Robert Harris w dowolnej epoce potrafi znaleźć materiał na solidny polityczny thriller, a jeszcze zręcznie wplata między fabularne wątki dyskretne odniesienia do współczesności.
Książka Tatiany Țîbuleac zdobyła w 2019 r. Europejską Nagrodę Literacką, a dziś czyta się ją ze zgrozą.
Ta powieść wybitnego irlandzkiego pisarza jest kontynuacją znanych w Polsce „Dni bez końca”, ale zarazem książką bardzo autonomiczną.
