Za powieść „Zaufanie” Hernan Diaz otrzymał Nagrodę Pulitzera (razem z Barbarą Kingsolver i jej „Demonem Copperheadem”) i nic dziwnego, bo to znakomita książka
Widzimy rozkojarzonego mężczyznę z głową w chmurach, delikatnego i uwodzicielskiego, który potrafił w tajemniczy sposób cały galimatias i ciężar życia zamieniać w lekkość, żart, sztukę.
Pojawienie się na wydawniczym rynku nowej biografii Picassa może budzić podejrzliwość.
Mafijne układy, korupcja, zemsta i zdrada: w „Wieku zła” Deepti Kapoor sięga po sprawdzone elementy brutalnego thrillera, przy okazji wplatając w narrację sporo gorzkich obserwacji na temat współczesnych Indii.
Ta biografia wydaje się swego rodzaju zadośćuczynieniem i jej autorka nie waha się tego podkreślać.
Nowa powieść Salmana Rushdiego jest baśnią stylizowaną na epos staroindyjski.
To idealne wydawnictwo zarówno dla bezgranicznych miłośników Łempickiej, jak i dla tych, których zafascynuje fenomen artystycznej zmiany, błądzenia, odnajdywania siebie.
Grzybnia, jakkolwiek by to brzmiało, to ciało grzyba. Jest zbudowana ze strzępek, które tworzą pod ziemią niepojętą i fascynującą sieć wzajemnych powiązań. W taki sposób Aleksandra Zielińska widzi relacje między ludźmi, zwłaszcza najbliższymi i z najdłuższym stażem.
Autorzy jednego z najpopularniejszych podkastów w Polsce skutecznie powiększają zasięgi: do audycji i spotkań z publicznością na żywo doszła teraz książka.
Ta podróż śladem zdjęć jest fascynująca, zmusza nas do zadawania sobie pytań, co właściwie widzimy i co tu się nie zgadza?
Jedna z poczytniejszych niemieckich pop-pisarek ma na koncie różne gatunki, w tym literaturę historyczną i młodzieżową, ale jej główną specjalnością są thrillery psychologiczne, często rozgrywające się w Anglii.
Komu nie przeszkadza nieco konserwatywna wizja świata i delikatny recykling pomysłów, powinien dać „Ostrej” szansę.
Książka jest cennym świadectwem, w którym wiele osób się odnajdzie.
Kempowski obnaża ludzką zdolność do samooszustwa.
Niedomknięcie paru wątków zapowiada ich powrót w kolejnym tomie.
To była bardzo ważna książka w Ukrainie, bo zbiera głosy znanych pisarzy i pisarek o początku wojny.
Karr nie dłubie w swoich ranach śrubokrętem, tylko pędzelkiem z sobolowego futra, takim samym, jakim jej matka, niespełniona malarka, próbowała realizować swoje ambicje.
Rejmer pokazuje z wielką wnikliwością życie na krawędzi.
Autor książki błyskotliwie obnaża paradoksy ludzkiej tożsamości.
Marcin Napiórkowski jak mało kto rozumie zasady funkcjonowania mitów w zbiorowej wyobraźni i potrafi o nich opowiadać.
