Do George’a Orwella bezsprzecznie (i w pewnym sensie słusznie) przylgnęła łata defetysty. Ale autor „Roku 1984” był kimś więcej niż tylko surowym prorokiem nowych czasów. Uprawiał róże, w tym znajdował ukojenie.
„Samotnia” jest refleksją na temat pamięci, zacierającej się granicy między fikcją a faktami.
Autor bestsellerowej „Anomalii” tym razem opowiada o swojej rodzinie i dorastaniu, ale w tonacji nietypowej dla książek autobiograficznych, bo pozbawionej nostalgii czy rozpamiętywania krzywd i traum – lekkiej i autoironicznej.
Tak widziane bojowniczki przestają być „maleńkimi punktami w morzu męskiego heroizmu”. Dobra robota.
W swej najnowszej książce Tomasz Terlikowski powtarza wielokrotnie, że pozostanie katolikiem. Czemu więc poświęcać jej uwagę, gdy jest się poza Kościołem? Z dwóch powodów.
Maria Herman i Olgierd Borewicz, ksywka Zero Siedem, wciąż badają niewyjaśnione sprawy sprzed lat.
Rzeczywiście, rozrzut jest duży. Nowa książka Andy Rottenberg to zbiór tekstów pisanych w ciągu ostatnich 30 lat w bardzo różnych okolicznościach.
Opowieść o narastającym gniewie zwykłych ludzi. Niezwykle uniwersalna, a przez to jakże współczesna.
Stuart znów zabiera czytelników do mrocznego, odpychającego miasta swojej młodości.
Siła tej kameralnej opowieści tkwi w tym, że może uświadomić nam rzeczy, nad którymi się nie zastanawiamy, bo znamy kody kulturowe.
Debiutancka powieść Anouk Herman jest podróżą w poszukiwaniu własnej tożsamości.
To bardzo wciągająca opowieść, chociaż przy lekturze zalecana jest ostrożność.
Z tej opowieści wyłaniają się twarze, które także – jak żołnierze wyklęci – powinny trafić na murale.
Amélie Nothomb pisze bardzo dużo, ale niewielka książka „Do pierwszej krwi” jest warta szczególnej uwagi, bo to historia jej ojca, trzymająca w napięciu od pierwszej sceny.
Iza Chruślińska siadła do rozmowy z Piotrem Tymą bez stereotypów, z ciekawością obejmującą także „trudne” tematy w relacjach polsko-ukraińskich, ukraińsko-żydowskich i wewnętrznych, wśród samych Ukraińców w Polsce.
To rarytas kolekcjonerski, ale także cenne kompendium wiedzy o ruchu masońskim napisane od wewnątrz, a nie przez kogoś, kto nie wie, ale się wypowie.
Ćwiek doskonale czuje się w ramach wytyczanych przez literackie gatunki, opanował wszystkie pisarskie sztuczki pozwalające utrzymać czytelniczą uwagę.
Niewielka powieść szwedzkiej pisarki Therese Bohman należy do książek, które raczej stawiają pytania niż na nie odpowiadają.
Josyp Rotski, główny bohater powieści „Radio Noc” Jurija Andruchowycza, prowadzi nocną audycję w podziemnym radiu.
Niemiecki zwrot w tytule nowej książki Filipa Springera pojawia się nieprzypadkowo. Wszak sportretowane przez autora „Wanny z kolumnadą” miejsca i krajobrazy (traktowane zresztą – co jest specyfiką jego pisarstwa – na równi z ludzkimi bohaterami) to Ziemie Odzyskane, obszary poniemieckie.
