Recenzja książki: Agnieszka i Robert Papiescy, „Anna i Jarosław Iwaszkiewiczowie, Jerzy Lisowski: Listy”

Chłonie się tę korespondencję jak żywą historię powojennej literatury.

„Jarosławie, jakże ty masz dziwne życie!” – wzdychał Iwaszkiewicz bodajże na kartach swego dziennika. I to dziwne i fascynujące życie czuć niemal w każdej linijce jego listów do Jerzego Lisowskiego. Gdy się poznali, Lisowski miał lat 19, a Iwaszkiewicz 54, a jest to wiek, jak przyznaje ten ostatni, „w którym ma się brzuszek (to mam!), rentę, podagrę, puchową kołdrę i szlafmycę”. Jednak już wkrótce Iwaszkiewicz wyznawał studiującemu we Francji Lisowskiemu, że żyć bez niego nie może i przekonał swego młodego przyjaciela, by po studiach wrócił do Polski.

Anna i Jarosław Iwaszkiewiczowie, Jerzy Lisowski: Listy. Tom 1 1947–1952, s. 578, Tom 2 1953–1979, s. 544. Opracowanie i przypisy Agnieszka i Robert Papiescy. Sedno, Warszawa 2020