Żywot równoległy

Recenzja książek: Andrzej Wajda, „Rysunki”, „To lubię. Inspiracje”

10 września 2019

Dwa niezwykle elegancko wydane tomy ukazują nam słynnego reżysera jako człowieka sztuki.

Dwa niezwykle elegancko wydane tomy ukazują nam słynnego reżysera jako człowieka sztuki. Wajda namiętnie rysował w dzieciństwie, studiował na ASP, przyjaźnił się z Andrzejem Wróblewskim, a sztuka – bez względu na filmowe sukcesy – towarzyszyła mu do końca życia. Tom pierwszy to prace samego twórcy, gęsto opatrywane autokomentarzami. Z jednej strony szkice związane z kolejnymi filmami, z drugiej – rysunki z podróży reżysera po świecie. Zastępowały mu aparat fotograficzny. Ulotne chwile, poznani ludzie, niezapomniane pejzaże, scenki rodzajowe, ale też szczegóły – dłoń, ryba, drzewo. Prace zdradzające dobry warsztat, o ekspresyjnej kresce, dużym ładunku emocji.

Andrzej Wajda, Rysunki, Multiart, Warszawa 2019, s. 303, Andrzej Wajda, To lubię. Inspiracje, Multiart, Warszawa 2019, s. 231

Polityka 37.2019 (3227) z dnia 10.09.2019; Afisz. Premiery; s. 72

Oryginalny tytuł tekstu: "Żywot równoległy"

Andrzej Wajda

Piotr Sarzyński

Z wykształcenia socjolog. W „Polityce” od 1986 r. Zajmuje się problematyką kulturalną, a szczególnie popularyzacją sztuki, architekturą i designem. W latach 1988–96 współautor i prowadzący liczne programy w TVP (m.in. „Studio Otwarte”, „Kawa czy herbata?”). Autor pięciu książek, m.in. „Przewodnika po rynku malarstwa” i „Wrzask w przestrzeni. Dlaczego w Polsce jest tak brzydko”.