Dziesiąta powieść noblisty jest klasyczną historią inicjacyjną. Klasyczną w sensie ścisłym, bo do opisu dorastania i współczesności pisarz wykorzystał mitologię, zwłaszcza mit o Edypie i fragmenty „Księgi królewskiej” Ferdousiego, tradycyjnego eposu tureckiego. Wybór to wymowny i nieprzypadkowy – w pierwszym przypadku z rąk syna ginie ojciec, w drugim na odwrót. Orhan Pamuk też przygląda się ojcowsko-synowskim relacjom, przefiltrowanym dodatkowo przez historię Turcji z czasów przewrotu wojskowego w latach 80. i późniejszych, ale i przez kontrasty światów Wschodu i Zachodu. Cem, bohater tej powieści, zawsze czuł niedostatek troski od ojca, który jako zaangażowany lewicowiec bardziej był przejęty polityką, pojawiał się i znikał. Nastolatek nie miał w nim oparcia, także finansowego, więc zatrudnił się przy kopaniu studni w wiosce niedaleko Stambułu.
Orhan Pamuk, Rudowłosa, przeł. Piotr Kawulok, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2017, s. 316