Recenzja książki: Tadeusz Sobolewski, „Pytania, które się nie kończą”

Rozmowa Tadeusza Sobolewskiego z Mają Komorowską jest niejako rewersem poprzedniej.

Wybitna aktorka Lupy i Zanussiego – i równolatka Kowalewskiego – opowiada o rolach, które gra od wielu lat: zakopanej po szyję Winnie w „Szczęśliwych dniach” Becketta i tragiczce Sarze Bernhardt, która przygotowuje się do śmierci w „Mimo wszystko”, o pracy pamięci w „Pannach z Wilka” Iwaszkiewicza. W rozmowie wielokrotnie powraca motyw starzenia się, choroby, śmierci, pogodzenia, także wierności i wiary. Wysokie duchowe rejestry sąsiadują z przyziemną codziennością, dobrze oddając charakter Komorowskiej. Jak w opowieści o napadzie w windzie. Przerażona myślą o rychłej śmierci aktorka pomyślała ze wstydem o niesprzątniętej szafie. Teraz przed każdym wyjazdem sprząta w domu, żeby jej ostatnim uczuciem nie był wstyd, że zostawiła bałagan.

Maja Komorowska, Tadeusz Sobolewski, Pytania, które się nie kończą, Mazowiecki Instytut Kultury i Czuły Barbarzyńca Press, Warszawa 2014, s. 208