Literatura do grania

Recenzja gry: „Disco Elysium”

10 grudnia 2019

Gra wideo z gatunku RPG i animowana powieść interaktywna.

Podstarzały detektyw z „Disco Elysium”, typ ćmy barowej, przypomina trochę Chandlerowskiego Marlowe’a. Budzi się z amnezją po przedawkowaniu substancji psychoaktywnych, by odkryć, że prowadzi śledztwo w sprawie zabójstwa. „Kryminał” to zatem? Nie bardziej niż esej filozoficzny, rozprawka społeczno-polityczna – widmo komunizmu krąży nad klawiaturą! – i postleary’owska fantazja. A wszystko dzieje się w słowach. „Disco Elysium” polega na czytaniu, przemyśliwaniu i osądzaniu.

Disco Elysium, ZA/UM, GOG.com, Windows

Polityka 50.2019 (3240) z dnia 10.12.2019; Afisz. Premiery; s. 79

Oryginalny tytuł tekstu: "Literatura do grania"

gry wideo

Olaf Szewczyk

Dziennikarz – początkowo z przypadku, z czasem z przekonania. Publikował w „Gazecie Wyborczej” i „Kulturze” (piątkowym magazynie „Dziennika”), obecnie pisze do „Polityki”. Ostatnimi laty szefował działom naukowo-technologicznym „Przekroju” i „Wprost”. Współredaguje stronę JawneSny.pl poświęconą kulturze gier wideo. Chciałby zostać hakerem włamującym się w imię sprawiedliwości społecznej na konta dyrektorów światowych banków, ale – nad czym ubolewa – nie ma wystarczających umiejętności.