Tasiemiec z bonusem

Recenzja gry: „Call of Duty: Infinite Warfare, Call of Duty: Modern Warfare Remastered”

6 grudnia 2016

Scenarzyści znów narzucają zawrotne tempo, nie zawracając sobie głowy ani stopniowaniem napięcia, ani rezygnacją z ostrych konturów na rzecz skali szarości.

Zjadający własny ogon wojenny tasiemiec w nadziei na drugie życie zawędrował w kosmos w grze „Call of Duty: Infinite Warfare” (3/6). W przyszłość, w której niektórzy kolonizatorzy Układu Słonecznego wszczynają krwawą rebelię. Walczymy z nimi na Ziemi i poza nią, w grawitacji zerowej lub niskiej, z karabinem w ręku lub jako pilot kosmicznego myśliwca. Gra jest efektowna niczym hollywoodzka superprodukcja i monotonna – scenarzyści znów narzucają zawrotne tempo, nie zawracając sobie głowy ani stopniowaniem napięcia, ani rezygnacją z ostrych konturów na rzecz skali szarości.

Call of Duty: Infinite Warfare, Call of Duty: Modern Warfare Remastered, Infinity Ward, Windows, PlayStation 4, Xbox One

Polityka 50.2016 (3089) z dnia 06.12.2016; Afisz. Premiery; s. 80

Oryginalny tytuł tekstu: "Tasiemiec z bonusem"

gry wideo

Olaf Szewczyk

Dziennikarz – początkowo z przypadku, z czasem z przekonania. Publikował w „Gazecie Wyborczej” i „Kulturze” (piątkowym magazynie „Dziennika”), obecnie pisze do „Polityki”. Ostatnimi laty szefował działom naukowo-technologicznym „Przekroju” i „Wprost”. Współredaguje stronę JawneSny.pl poświęconą kulturze gier wideo. Chciałby zostać hakerem włamującym się w imię sprawiedliwości społecznej na konta dyrektorów światowych banków, ale – nad czym ubolewa – nie ma wystarczających umiejętności.