Recenzja filmu: „Szarlatan”, reż. Agnieszka Holland

Kolejny znakomity film autorki „W ciemności” i „Europy, Europy” o sztuce mimikry i cenie, jaką się płaci za chęć przeżycia za wszelką cenę.

Refleksyjny portret psychologiczny opowiedziany w epickiej skali, umiejętnie łączący opis narastającej matni politycznej Europy Wschodniej z życiem osobistym i misją tytułowego szarlatana. Obejmuje kilka epok, dwie wojny światowe, jednak podstawowa akcja rozpoczyna się w 1957 r., w momencie śmierci prezydenta Czechosłowacji Antonína Zápotocký’ego, którego leczył Jan Mikolášek, z chłodnym wyczuciem grany przez gwiazdę czeskiego kina Ivana Trojana. Dopóki polityk żył, uzdrowicielowi włos z głowy spaść nie mógł. Gdy Mikolášek stracił protektora, komunistyczny reżim postanowił go zniszczyć.

Szarlatan (Šarlatán), reż. Agnieszka Holland, prod. Czechy, Irlandia, Polska, Słowacja, 100 min