Recenzja filmu: „Nic nie ginie”, reż. Kalina Alabrudzińska

Opowieść o samotności i poszukiwaniu wspólnoty.

W udanym debiucie Kaliny Alabrudzińskiej, nagrodzonym za reżyserię na ubiegłorocznym festiwalu Młodzi i Film w Koszalinie, zbiorowa terapia przynosi uczestnikom upragnione oczyszczenie. Pozwala odsłonić prawdziwe twarze. „Nic nie ginie” to aktorski dyplom studentów łódzkiej Filmówki – świetnie poprowadzonych przez reżyserkę i grającego terapeutę Dobromira Dymeckiego – na ekranie pojawia się więc kobieta samotnie wychowująca dziecko, obrażony na świat narodowiec, coraz bardziej wątpiący w sens turbopatriotycznej krucjaty, dziewczyna uzależniona od matki i aktor pychą maskujący brak pewności siebie.

Nic nie ginie, reż. Kalina Alabrudzińska, prod. Polska, 71 min, Player.pl