Film

Przekleństwo gładkiej buzi

Recenzja filmu: „Wiek Adaline”, reż. Lee Toland Krieger

W roli wiecznie młodej Adaline – Blake Lively (pierwsza z prawej) W roli wiecznie młodej Adaline – Blake Lively (pierwsza z prawej) Monolith Film / materiały prasowe
Jedyne, na czym w filmie warto zawiesić oko, to mocno postarzałe twarze dawnych gwiazd: Ellen Burstyn i Harrisona Forda.

Wypadki chodzą po ludziach. Tytułowa Adaline (Blake Lively) przestała się starzeć. Było to następstwem skomplikowanej kraksy drogowej, do której doszło w specyficznych warunkach atmosferycznych (co szczegółowo wyjaśnia pseudonaukowy komentarz zza kadru). Nie wchodząc w szczegóły, Adaline uzyskała to, o czym inne dziewczyny marzą, znajomi na jej widok zaczęli wykrzykiwać: Nic się nie zmieniasz! Jak długo jednak można chwalić się gładką buzią, gdy wszyscy dookoła się starzeją, włącznie z córką, nie licząc psa? Adaline nękana przez władze (wiek w dokumentach nie pasuje do wyglądu) postanawia uciekać. Strach pomyśleć, jak by się to skończyło, gdyby nie miłość, która, jak wiemy skądinąd, jest w stanie pokonać wszelkie przeszkody, więc nie skapituluje także przed przekleństwem wiecznej młodości.

Wiek Adaline, reż. Lee Toland Krieger, prod. USA, 110 min

Polityka 19.2015 (3008) z dnia 05.05.2015; Afisz. Premiery; s. 78
Oryginalny tytuł tekstu: "Przekleństwo gładkiej buzi"
Reklama