Książki – świat
14 najlepszych zagranicznych książek roku według „Polityki”. Arcydzieła i rebusy
14. Walerian Pidmohylny, Miasto, przeł. Marcin Gaczkowski, Wydawnictwo KEW. Pidmohylny był jednym z artystów z tzw. Rozstrzelanego Odrodzenia, dziesięć lat po wydaniu tej książki już nie żył. Ta powieść to ukraińska klasyka – ironiczna, prowokacyjna i zadziwiająco aktualna. Poznajemy Kijów połowy lat 20. XX w. – epoki rewolucji, miłości i literatury.
13. Miranda July, Na czworakach, przeł. Kaja Gucio, Pauza. Wyprawa do Nowego Jorku dla bohaterki tej powieści kończy się w sąsiedniej miejscowości, w motelu, w którym spotyka się z kochankiem, a potem z kochanką. Odbywa inną podróż, przekraczając rozmaite granice, i nawet menopauza jej w tym nie przeszkadza. Ta powieść jest dzika i bezczelna, czasem nawet odrzucająca, ale przede wszystkim odważna, zabawna i wciągająca.
12. Michele Mari, Ty, krwawe dzieciństwo, przeł. Katarzyna Skórska, Czarne. Wszystkie opowiadania włoskiego pisarza krążą wokół czasu dzieciństwa, przedmiotów, lektur, najważniejszych pisarzy, których czytało się w dzieciństwie. U Mariego dzieciństwo jest czasem, kiedy już wszystko się rozstrzygnęło, bo najgłębsze jest to, co przyswajamy, zanim staniemy się dojrzali. Każde opowiadanie to rodzaj podróży, która uruchamia zapomniane pokłady wspomnień.
11. Nicole Krauss, Być człowiekiem, przeł. Zofia Szachnowska-Olesiejuk, Czarne. Krauss w swoich opowiadaniach prześwietla relacje miłosne i rodzinne, pokazuje moment wchodzenia w życie, miłosne odurzenie, rozstania i spotkanie starości z młodością. Pyta o władzę nad mężczyznami, z którą młode dziewczyny wkraczają w życie. Czy człowiek jest ciągle tą samą osobą wraz z upływem lat.
10. Clemens J. Setz, Pociecha rzeczy okrągłych, przeł. Agnieszka Kowaluk, Filtry.