Jednym z bohaterów festiwalowego lata był Rick Astley ❶. 57-latek po raz pierwszy w życiu wyszedł na scenę Glastonbury, największej muzycznej imprezy w Wielkiej Brytanii, spełniając swoje marzenie i gromadząc tłum jak na skwarne warunki wręcz absurdalny. To była zabawa trochę w stylu karaoke. Starsi i młodsi śpiewali największy przebój Anglika „Never Gonna Give You Up” (nomen omen: „Nigdy cię nie porzucę”), a ochroniarze tańczyli układ choreograficzny. Jakby tego było mało, kilka godzin później ten sam Astley wykonał z zespołem cały koncert przebojów The Smiths – grupy od dawna nieaktywnej, a dla Brytyjczyków mającej status świętości narodowej. Przyjęcie było dobre, a gwiazdora utożsamianego w czasach The Smiths z plastikowym rynkiem popu i w tej roli publiczność kupiła bez zastrzeżeń.
Pytanie, co się stało, ciśnie się na usta tym wszystkim, którzy nigdy nie zostali „zrobieni w Ricka”, czyli nie dostali wiadomości z linkiem – dajmy na to: „zobaczcie film, który zmieni oblicze kampanii wyborczej” – a po kliknięciu nie zostali przeniesieni na stronę z wideoklipem „Never Gonna Give You Up”. Mem z tą niewinną formą oszustwa, zwany od imienia Astleya „Rickrolled”, krąży w sieci od kilkunastu lat, a wśród milionów osób, które dały się nań nabrać, był oczywiście i sam bohater. Został „zrickrollowany” przez znajomego. Sam nie wiedział, co jest grane, tym bardziej że przez kilkanaście lat trzymał się z dala od sceny. Bo Astley to jeden z rzadkich przypadków, gdy gwiazda po wielkich sukcesach wycofała się na łono rodziny, a wróciła niemal dokładnie w momencie, gdy stała się memem. Efekt był taki, że w 2008 r., gdy MTV Europe ogłosiła plebiscyt na Najlepszego Wykonawcę Wszech Czasów, internauci oddali na niego 100 mln głosów, dzięki czemu z gigantyczną przewagą wygrał m.