Dominic Walliman (tekst), Ben Newman (ilustracje), „Układ słoneczny z profesorem Astrokotem”, Entliczek, Warszawa 2019. Najnowsze przygody Astrokota skierowane są do młodszych dzieci, a więc w porównaniu do poprzednich tomów – informacji znajdziemy tu mniej. Co za tym idzie, graficznie książka ma spokojniejszy charakter niż pierwsze tomy, gdy rozkładówki były wypchane po brzegi. Przygody kota nie tracą jednak pazura, nadal są wciągające i doskonale zaprojektowane.
Boguś Janiszewski (tekst), Max Skorwider (ilustracje), „Mury”, Wydawnictwo Albus, Poznań 2019. Autorzy znani z drapieżnych wizualnie publikacji o ekonomii i polityce dla młodego czytelnika tym razem skupili się na węższej tematyce. Przedstawiają dzieje płotów w historii ludzkości: od muru Hadriana po betonowe ogrodzenie w Palestynie. Za bardzo konkretnymi przykładami podąża głębsza refleksja. Separowanie ludzi od siebie – teoretycznie podnoszące poziom bezpieczeństwa – na ogół tylko podsyca konflikt albo wręcz go prowokuje.
Rasa Jančiauskaitė, „Powiedz to w mig”, Dwie Siostry, Warszawa 2019. Czym jest język migowy? Jak działa? Czy istnieją jego odmiany? Na te wszystkie pytania odpowiada książka nagrodzona w konkursie Jasnowidze. Publikacja w bardzo obrazowy sposób uświadamia małemu czytelnikowi, że percepcja osób niesłyszących jest zupełnie odmienna, a ich świat rządzi się własnymi prawami. Bardzo pożyteczna, a zarazem ciekawa rzecz.
Felicita Sala, „Przy ulicy Ogrodowej 10”, Zielona Sowa, Warszawa 2019. W pewnej francuskiej kamienicy mieszkają rodziny z całego świata, które postanawiają spotkać się przy stole. Każda przynosi swoje – tradycyjne dla danej kultury – posiłki. „Przy ulicy ogrodowej 10” to obrazkowa książka kucharska. Przepisy są różne – od prostych po naprawdę trudne. Choćby ze względu na dostępność składników.
Dana Simpson, „Fibi i jednorożec”, Egmont, Warszawa 2020. Nowa seria komiksowa, która przywędrowała do nas z łatką dziewczyńskiej wersji „Calvina i Hobbesa”. Istotnie, znajdziemy tu kilka podobieństw. Mamy dziecko i wyobrażonego przyjaciela, krótkie formy obrazkowe i zabawne dialogi. Natomiast „Fibi i jednorożec” jest tytułem zdecydowanie lżejszym, skupiającym się bardziej na aktualnościach niż meandrach psychiki dziecka i krytyce mechanizmów rządzących społeczeństwem, jak ma to miejsce u Billa Wattersona. Niemniej to ciekawa, warta uwagi i inteligentna rozrywka.