Oto premiera spóźniona o ćwierć wieku: komiks „Kafka” (przeł. Zofia Ziemann, słowo/obraz terytoria, 4/6) po raz pierwszy ukazał się w Stanach Zjednoczonych w 1993 r. W Polsce tamtych lat przeszedłby pewnie bez echa, rynek po transformacji nie był jeszcze gotowy na przyjęcie ambitnej biografii autora „Procesu”. Teraz jej lektura jest raczej nadrabianiem kulturowych zaległości: tekst Davida Zane’a Mairowitza, choć ciekawy i przystępny, nie wnosi do kafkologii niczego nowego. Największą wartością książki pozostają więc mistrzowskie komiksowe plansze autorstwa Roberta Crumba, legendy graficznego undergroundu. Część z nich to mroczne, surrealistyczne adaptacje opowiadań i powieści Franza Kafki, pozostałe są zapisem fragmentów jego życiorysu.
Ocena: 4/6
*
Epicka „Angola Janga, Opowieść z Palmares” Marcela D’Salete (przeł. Jakub Jankowski, Timof Comics, 5/6) to prawdziwa wyprawa do jądra ciemności. Tytułowa Mała Angola to region w Brazylii, w którym zbiegli czarnoskórzy niewolnicy utworzyli własne państwo. Przez kilka dekad uciekinierzy znajdowali tam schronienie, budując sieć sprawnie funkcjonujących osad, które skutecznie stawiały opór portugalskim władzom. D’Salete skupia się na losach szeregowego wojownika Soaresa, lecz przy okazji opowiada dzieje wielu osób, zarówno niewolników, jak i białych oprawców, dając bogaty, drobiazgowy obraz rzeczywistości XVII-wiecznej Brazylii. Doskonale udokumentowana lekcja historii, lecz przede wszystkim przejmująca historia upokorzenia, przemocy i nadziei.
Ocena: 5/6
*
Pod względem graficznym „Koniec świata w Makowicach” Jana Mazura (Kultura Gniewu, 4/6) jest przeciwieństwem wcześniej omawianych tomów: ilustracje są tu uproszczone, niemal umowne.