Nie do wiary? Szokujące przeszacowanie? Bez należytego respektu dla filmowego arcydzieła Pawła Pawlikowskiego? Ilu z Was, szanowni Czytelnicy, uznało przyznanie a priori najwyższego znaczenia grze o wiedźminie za przejaw arogancji ignoranta z syndromem Piotrusia Pana, który nie wyrósł z fazy klocków, komiksów i gier?
Proszę się tym nie krępować, to naturalna reakcja. Gry wideo są w Polsce powszechnie lekceważone. Konia z rzędem temu, kto wie, że w oczach nawet największych potęg dominujących w tradycyjnych dziedzinach kultury – jak kinematografia, muzyka czy literatura – Polska jest jednym z najciekawszych obecnie producentów gier wideo. Nie tak dawno mocnym echem odbiła się seria reportaży poświęconych polskim twórcom gier, przygotowanych przez amerykański wortal Polygon („Polygon goes to Poland”). Zafascynowany kreatywnością naszych rodaków wyprawił za ocean dziennikarza, by zbadał na miejscu ów trudny do pojęcia fenomen. To uznanie wymiernie oddają nie tylko opinie mediów, ale i znakomite wyniki sprzedaży polskich gier, a także rezultaty plebiscytów oraz przyznawane przez krytyków laury.
Wśród światowej elity
W Las Vegas odbyła się niedawno finałowa gala The Game Awards 2014. Jury, uformowane z przedstawicieli 28 najbardziej wpływowych w świecie czasopism i serwisów internetowych (także z głównego nurtu, vide „The Guardian”, „LA Times”, „USA Today”, „Wired”), wybrało najlepsze tytuły ubiegłego roku. W dwóch prestiżowych kategoriach, premiujących kreatywność i nowatorstwo, w ścisłej czołówce znalazły się produkcje z Polski. Do finałowej piątki „Najlepszych gier niezależnych” przebiło się „Zaginięcie Ethana Cartera” założonego przez Adriana Chmielarza studia The Astronauts.