1. Jarosław Iwaszkiewicz, Dzienniki, tom 2, 1956–63, Czytelnik
Ten tom czyta się jak powieść miłosną, bowiem Iwaszkiewicz historię ostatniej swojej fascynacji przerabia od razu na literaturę. Zaskakujące jest też to, jak bardzo wątpi w swoją twórczość. Powtarza pytanie: „I to już wszystko?”, które jest znakiem nienasycenia życiem.
2. Sławomir Mrożek, Dziennik, tom 1, 1962–69, Wydawnictwo Literackie
Dziennik Sławomira Mrożka jest rzeczywiście czymś wyjątkowym na tle dzienników innych polskich pisarzy. Przynosi zapis bezlitosnej autoanalizy, walki z samym sobą. Mrożek prowadzi go po to, by uchwycić i zrozumieć siebie.
3. Orhan Pamuk, Muzeum niewinności, przeł. Anna Akbike-Sulimowicz, Wydawnictwo Literackie
Pierwsza po Noblu powieść Orhana Pamuka i jedna z jego najlepszych. Bohater tworzy muzeum pamiątek po wielkiej miłości. To nie tylko opowieść o uczuciach, ale też o pisaniu, pamięci i o tym, czym może stać się literatura. A w tle ciekawy obraz współczesnej Turcji.
4. Jarosław Marek Rymkiewicz, Samuel Zborowski, Sic!
Brawurowy esej o Samuelu Zborowskim. Dla Rymkiewicza jest on wcieleniem polskiej wolności i ofiarą dążącego do absolutyzmu Jana Zamojskiego. Ta książka, pełna błyskotliwych dygresji i anegdot, to przewrotna pochwała obywatelskiego nieposłuszeństwa i szaleństwa wolności.
5. Mariusz Szczygieł, Zrób sobie raj, Wydawnictwo Czarne
Dlaczego Czesi są inni niż my? Jak wygląda ich stosunek do religii, śmierci, pogrzebu? O to wszystko pyta Mariusz Szczygieł w swojej kolejnej, równie ciekawej jak „Gottland”, książce o Czechach i Polakach. Szczygieł potrafi bardzo skutecznie zarażać czytelnika swoją ciekawością.
6. Philip Roth, Duch wychodzi, przeł. Jolanta Kozak, Czytelnik
Roth napisał wiele powieści o starości, ale ta jest bardzo przekonująca. Nathan Zuckerman próbuje pokonać własną niemoc i powrócić do życia dzięki fascynacji erotycznej i oczekiwaniu na „raptowne chwile”, niespodziewane wydarzenia i uczucia. Te raptowne chwile są według Rotha esencją życia.
7. Artur Domosławski, Kapuściński non-fiction, Świat Książki
Biografia Ryszarda Kapuścińskiego wywoła w tym roku burzę. Czytelnicy podzielili się na zagorzałych zwolenników i przeciwników sposobu opisywania życia Kapuścińskiego przez biografa. Najlepszym jej skutkiem byłoby, gdyby czytelnicy wrócili teraz do książek Kapuścińskiego.
8. Ingeborg Bachman, Paul Celan, Czas serca. Listy, przeł. Małgorzata Łukasiewicz, Wydawnictwo a5
To nie tylko fascynująca korespondencja miłosna dwojga ważnych poetów języka niemieckiego i historia tajnego romansu. To także historia ich wzajemnego wpływu, dotykająca problemu pisania po Holocauście. Historia z tragicznym finałem – samobójczą śmiercią Celana.
9. Roberto Bolano, Dzicy detektywi, przeł. Nina Pluta i Tomasz Pindel, Muza
Powieść legendarnego, nieżyjącego pisarza Roberta Bolano to historia pokolenia, które dorastało w czasach rewolucji kubańskiej i Maja 1968 r., ale też parodia świata wydawców i pisarzy, a przy tym erudycyjna gra literacka.
10. Andrzej Stasiuk, Dziennik pisany później, Wydawnictwo Czarne
Stasiuk z oddali ogląda Polskę i bardzo przenikliwie o niej pisze. O naszym upodobaniu do żałoby, o byciu ofiarą i o niewinnej religii, która skrywa zgoła inne tęsknoty. Ta niewielka, napisana żarliwie i pełna emocji książka zasługuje na poważną dyskusję.