Kamera przesuwa się wzdłuż klatek wypełnionych kaczkami. Każdy ptak stoi w oddzielnej przegródce, z szyją i głową wysuniętą na zewnątrz. Nad nimi przesuwa się pompa ze zwisającą długą rurą. Pracownik fermy po kolei wpycha ją kaczkom do gardła, wtłaczając pokarm. Kilkakrotnie razy więcej, niż zjadłyby same. W dodatku pasza to głównie kukurydza, która pęcznieje w żołądku. Przymusowe karmienie powtarza się 2–3 razy dziennie. Takie tortury ptaki muszą znosić przez 2–3 tygodnie, w trakcie których wiele z nich próbuje popełnić samobójstwo, waląc głową o kraty. Wiele umiera na skutek pęknięcia żołądka, przebicia przełyku czy gwałtownych wymiotów prowadzących do zachłyśnięcia. Potem te, które przeżyły, idą pod nóż, a z ich zdegenerowanych, chorych wątrób w zakładach mięsnych produkuje się przysmak smakoszy: foie gras, inaczej pasztet strasburski.
Jesteśmy we Francji, w samym sercu cywilizowanej Europy, gdzie podobnie jak w Hiszpanii, Belgii (Walonia), Bułgarii czy na Węgrzech ten proceder wciąż jest legalny. Ba, Unia Europejska odpowiada – według szacunków organizacji Otwarte Klatki – za ok. 90 proc. światowej produkcji foie gras. A przecież zgodnie z przepisami unijnymi (dyrektywa 98/58/WE) „zwierzętom nie należy dostarczać jedzenia lub płynów w sposób (…), który mógłby spowodować niepotrzebne cierpienie lub zranienie”. W czerwcu 2021 r. Parlament Europejski wezwał Komisję Europejską do wprowadzenia zakazu tuczenia zwierząt na foie gras. Ale nic się nie dzieje. Lobbing Francji, która wciąż uważa foie gras za swoje „dziedzictwo kulturowe”, jest nie do przewalczenia. Aktywiści prozwierzęcy w Brukseli wpadli na pomysł, jak tylnymi drzwiami, nie zakazując produkcji foie gras, uchronić ptaki przed torturami.