Szukając danych o jakości powietrza, łatwo wpaść w konfuzję. Weźmy pewne późne popołudnie z początku listopada. Mapa publikowana przez Inspekcję Ochrony Środowiska rozświetlona jest zielonymi kółeczkami. Powietrze przy stacjach inspekcji utrzymuje się w stanach bardzo dobrych, ilustrowanych przez zieleń ciemną, oraz w stanach dobrych, zaznaczonych zielenią jaśniejszą. Do tego kilka kółek żółtych – w tym przy stacji „Augustów, Uzdrowisko” – oznaczających umiarkowaną jakość powietrza, według objaśnień inspekcji „akceptowalną”, ale mogącą (!) stanowić zagrożenie dla zdrowia osób chorych, starszych czy dzieci. Jest jeden okręg bordowy w Łomży: jakość bardzo zła, najlepiej zostać w domu. Wreszcie czerwone kółeczko: jakość zła, w Nowej Rudzie na Dolnym Śląsku, co nie dziwi w przypadku zwyciężczyni najnowszego rankingu Polskiego Alarmu Smogowego na miejscowość z najgorszym powietrzem w kraju.
Tego popołudnia mapa z serwisu Europejskiej Agencji Środowiska pokazuje inną Polskę. Wysepki karmazynu wyskakują nie tylko w Nowej Rudzie, ale także w Poznaniu, Lublinie i Nisku, natomiast w Łomży jakość powietrza jest umiarkowana. Więcej jest żółtości, wyraźnie odstającej od zieleni zachodu i północy kontynentu. Oba serwisy korzystają z danych zebranych przez te same stacje, jednak inaczej je interpretują i prezentują. Inspekcja podaje dane zgodnie z polskim indeksem jakości powietrza, uśrednione z ostatniej godziny. Agencja wyciąga średnią z minionej doby, jej skala kolorów jest bardziej surowa, czerwienie zaczynają się przy niższych stężeniach zanieczyszczeń. Światowa Organizacja Zdrowia nie podaje norm godzinnych, ale dobowe, więc nasze wskazania trudniej odnieść do tych rekomendacji. Dziwi też urzędowy optymizm w doborze barw, malujących wysokie stężenia przyjemnie wyglądającymi kółeczkami.