Kamil Zaradkiewicz 14 maja będzie obchodził swoje 48. urodziny. Prezydent Andrzej Duda pospieszył się z prezentem, bo w ubiegłym tygodniu wyznaczył go na tymczasowego pierwszego prezesa Sądu Najwyższego. – Dostał tę nominację z dwóch powodów. Po pierwsze, jest symbolem tego, że ktoś, kto się wywodzi ze środowiska głównego nurtu prawniczego, może zmienić poglądy i przejść na naszą stronę. Po drugie, dlatego że jest dziś od nas zależny – mówi bez ogródek polityk PiS. Dla prawników, którzy protestują przeciwko przejmowaniu przez PiS sądownictwa, Zaradkiewicz też jest symbolem zdrady: konstytucyjnych wartości i własnego środowiska.
Do Trybunału Konstytucyjnego sprowadził Zaradkiewicza 20 lat temu ówczesny prezes prof. Marek Safjan. Docenił zdolnego studenta prawa UW, który później pisał pod kierownictwem profesora doktorat, zrobił też habilitację, za którą zbierał wyróżnienia, m.in. od premier Ewy Kopacz. Dziś jest dla nauczyciela wielkim rozczarowaniem: – Dzieliliśmy te same wartości, mieliśmy niemal te same poglądy na prawo, praworządność i trójpodział władzy. Teraz to jest kompletnie inna osoba. To zaprzeczenie tego, co robił i mówił przez czas naszej współpracy.
Cztery lata temu, pracując w TK, w którym prezesem był jeszcze prof. Rzepliński, Zaradkiewicz udzielił wywiadu. Mówił, że wyroki TK nie zawsze są ostateczne. Taką tezę lansuje też PiS w sporze o Trybunał. Jak to się stało, że współpracownik prof. Rzeplińskiego, ikony walki o niezależność Trybunału, stał się faworytem Zbigniewa Ziobry i ulubieńcem rządowych mediów, awansującym na kolejne stanowiska w wymiarze sprawiedliwości?
– Właśnie o te awanse chodzi. Kiedy PO pod koniec rządów wymieniała pięciu sędziów Trybunału, jakby na zapas, na miejsca zwalniane do końca roku, Zaradkiewicz liczył, że dostanie nominację.