Pozostawiamy na boku twarde elektoraty. Nie stanowią zagadki, wiadomo, jak zagłosują. Na kolejnym etapie projektu POLITYKI oraz Instytutu Badań Rynkowych i Społecznych (IBRiS) kierujemy obiektyw ku miękkim wyborcom. Tym, którzy już podjęli wstępne decyzje, ale nie postawili kropki nad „i”. To obecnie najważniejsi adresaci kampanijnych przekazów.
Interesuje nas zarówno szczegół, jak i ogół. Niuansujemy więc perspektywę badawczą. W badaniu jakościowym próbujemy rozpoznać postawy na stykach elektoratów, w kluczowych „strefach zgniotu”. Opieramy się na czterech pogłębionych wywiadach w grupach fokusowych. Z udziałem nie do końca jeszcze zdeklarowanych zwolenników opozycyjnych kandydatów (dwie grupy), miękkich wyborców Kidawy-Błońskiej (jedna) oraz Dudy (również jedna). Diagnozujemy gotowość do przepływów, ale i stopień mobilizacji oraz wzajemny stosunek zwolenników dwojga głównych kandydatów.
Oczywiście wywiady fokusowe dostarczają nam wiedzy wycinkowej. Poszerzamy więc perspektywę sondażem, sprawdzającym rozmiar i „gęstość” elektoratów. Tym sposobem otrzymujemy pełny obraz.
Idealny prezydent
W tych wyborach liczą się wizerunki. Głosujemy na człowieka. Oceniamy więc jego osobowość, kwalifikacje, dorobek. Pełnoprawnymi uczestnikami kampanii stają się małżonkowie bądź partnerzy, niekiedy dzieci. Polacy zresztą wiedzą, że prezydent nie jest główną siłą sprawczą w naszym ustroju.
Obietnice socjalne same w sobie straciły już powab. Po ostatnich kampaniach odczuwamy przesyt, a nawet niepokój skalą rozdawnictwa. W tej kampanii kandydaci są więc ostrożni. Duda prezentuje się w roli gwaranta utrzymania transferów. Jego rywale odwołują się do ogólnego poczucia bezpieczeństwa, deklarują troskę o jakość usług publicznych, chcą stawiać czoło przyszłym kryzysom.