Wydały Iskry biografię starszego brata marszałka – Bronisława Piłsudskiego. Dosyć szczególna była to rodzina. Spośród dzieci Józefa Wincentego i Marii z Billewiczów Piłsudskiej, którzy skądinąd byli kuzynami, „najstarsza córka Helena była umysłowo mocno ograniczona, Maria po mężu Juchniewicz, umarła przedwcześnie w zakładzie dla obłąkanych, najmłodszy syn Kacper okazał się nieuleczalnym kleptomanem”, Adam i Kazimierz (Zinio) na żadnym polu niczym się specjalnym nie wyróżnili, Jan nepotycznie został za sanacji dosyć groteskowym ministrem skarbu, Zosia (Zula) Kadenacy i zmarła młodo Ludwika Majewska poświęciły się życiu rodzinnemu. Piotr i Teodora zeszli w niemowlęctwie. Natomiast Józef i Bronisław od młodości wykazywali się wybitnymi zdolnościami i chęcią działania, która nie mogła znaleźć ujścia w prowincjonalnych zakątkach Litwy.
Ruszają na studia, gdzie szybko znajdują kontakt z chcącymi zmieniać świat zbuntowanymi rówieśnikami. Razem z nimi wmieszani zostają mniej lub bardziej świadomie w organizowanie zamachu na cara Aleksandra III. Do realizacji zamiarów oczywiście nie dochodzi; z organizacyjnego punktu widzenia cała ta konspiracja jest właściwie dziecinadą. Ochrana ma jednak do czynienia z realnymi bombami i megalomańskimi zeznaniami zdrajcy Michała Kanczera, starającego się wyolbrzymiać spisek, żeby powiększyć swoją zasługę. W tej sytuacji wyroki okazują się drakońskie: Bronisław Piłsudski skazany zostaje na powieszenie, które car zmienia na 15 lat katorgi na Syberii, Józef Piłsudski na pięć lat syberyjskiego zesłania.
Wbrew temu, co można by przypuszczać, wspólnota losów nie zbliża braci. Józef wraca spod Irkucka z zaciekłym antyrosyjskim kompleksem, jeszcze bardziej zdeterminowany do politycznej walki. O dalszych jego losach przeczytamy w podręcznikach polskiej narodowej historii.