Czy Wiosna dostała zadyszki? Nie. Zadyszki można dostać po długim biegu, a Wiosna na razie ruszyła. Co więc takiego się stało, że partia, która wystartowała z kilkunastoma procentami w sondażach, teraz ma tych procent mniej? Zadziałały dwa czynniki. Jeden dość naturalny: długo wyczekiwany powrót Roberta Biedronia do krajowej polityki połączony z oczekiwaniem, że założy nową partię, nakręcił koniunkturę. Część tej koniunktury stworzyły liberalne media, które o Biedroniu sporo mówiły i pisały. Kiedy jednak wszedł do gry o wynik wyborczy, te same media zaczęły jego i jego partię traktować zupełnie inaczej.
Kiedyś eksperci, dziś także politycy
Drugi czynnik jest mniej oczywisty – Wiosnę zjada stres. Ci sami ludzie, którzy wcześniej jako eksperci w swoich dziedzinach wypowiadali się bardzo kompetentnie w mediach, teraz muszą się odnaleźć w nowej roli. Już nie jest tak, że dziennikarze zadają im pytania z ich dziedziny. Teraz pytać będą o wszystko: program partii, co partia myśli o bieżących wydarzeniach, jak skomentuje taką czy inną wypowiedź, która padła w przestrzeni publicznej. Muszą odpowiadać na pytania o życie prywatne. Każda z ich odpowiedzi będzie cytowana, każde potknięcie omawiane na Twitterze. Każde ich słowo będzie już nie tylko ich słowem, ale przypisywane będzie całej partii.
Robert Biedroń: Jesteśmy politycznym start-upem
Jeśli chodzi o pierwszy czynnik, to tutaj niewiele Wiosna może zrobić. Tak to już jest, że nowości są ciekawe, a kiedy nowościami przestają być, zainteresowanie nimi spada. To, co może zrobić partia, to iść dalej i pokazywać, że jest nie tylko ciekawostką sezonu, ale poważnym aktorem na scenie politycznej.
Dużo ciekawszy jest drugi problem, z którym Wiosna musi się zmierzyć. Bo co zrobić, kiedy ekspert od polityki międzynarodowej czy ekspertka od prawa ma nagle znać się na wszystkim? Politycy, którzy są w tym biznesie od lat, najczęściej stosują metodę uniku połączonego z bon motem. Kluczą, powtarzają ogólniki i dodają jakąś złotą myśl. Ci z obozu rządzącego zawsze mogą powiedzieć, że za PO to Polska była w ruinie, a ci z opozycji antypisowskiej, że „precz z Kaczorem dyktatorem”.
Fajność Biedronia to za mało
Stres i trema przyszły w najtrudniejszym momencie – tuż przed dwubojem wyborczym tego roku. Partia szykuje się teraz do eurowyborów, ale te są u nas bardzo powiązane z jesiennymi do parlamentu – niby więc teraz więcej się powinno mówić o programie europejskim, ale PiS kompletnie to ignoruje, a Koalicja Europejska skupia się na pokonaniu PiS. Wiosna musi wejść klinem w ten duopol, bo to on organizuje życie polityczne i medialne. Trema powoduje nerwy. Robert Biedroń denerwuje się w wywiadach na dziennikarzy, którzy zadają mu trudne pytania, na Twitterze blokuje tych, którzy go krytykują. Wszystko to niepotrzebne i na dodatek zupełnie nie pasuje do wizerunku sympatycznego polityka, jaki dotąd Biedroniowi towarzyszył.
Czytaj także: Skąd pieniądze na obietnice Wiosny, czyli czy Robert Biedroń umie liczyć?
Fajność to za mało, żeby budować poważną partię polityczną, ale to na tyle dużo, jeśli połączy się ją z doświadczeniem działacza społecznego, parlamentarzysty i samorządowca, żeby zjednać sympatię i zainteresowanie wyborców. Gdzieś się jednak luz i niewątpliwy talent Roberta Biedronia gubią, kiedy konfrontowany jest z trudnymi pytaniami. Polityk nie może sobie na to pozwolić. Trema sprawia, że politycy się blokują. Wszystko, co powiedzą, może być i będzie użyte przeciwko nim. I przeciwko Wiośnie.
I tak jak wspomniałam wyżej, Sylwia Spurek, niewątpliwie ekspertka w dziedzinie prawa, już nie jest pytana o działania rzecznika praw obywatelskich ani o krajowe ustawy czy europejskie konwencje, a o stanowisko Wiosny. Socjolog Maciej Gdula nie jest już pytany o badanie w Miastku, a o wszystko inne. Eksperci, którzy dotąd poruszali się w obrębie swoich kompetencji, zostali politykami i muszą się poruszać w obrębie całego spektrum tematów społeczno-politycznych. I chyba trema sprawia, że albo się blokują, mylą szczegóły programu partii, albo w ogóle unikają odpowiedzi. Lekkość, którą mieli wcześniej, a znaliśmy przecież wielu z nich, ulatuje. Ta sama trema w połączeniu z mediami, które już nie są takie przychylne, bo miesiąc miodowy i czas czekania na Biedronia się skończyły, nie pomagają Wiośnie.
Wiosna ma i serce, i rozum
Prowadzi to do absurdalnych sytuacji, w których Biedroń musi się tłumaczyć z tego, czy gratuluje czy nie Rafałowi Trzaskowskiemu podpisania Deklaracji LGBT+. Robert Biedroń, który całą swoją dotychczasową pracą udowodnił, że stoi po stronie społeczności LGBT, jest przez media przepytywany nie z tego, co tej społeczności dotyczy, ale z tego, jak się ustawi w duopolu PiS (atakujący osoby LGBT) i PO (broniąca ich w Warszawie). Kiedy się weszło do grona partii politycznych, wydaje się, że już tylko życie partyjne ma znaczenie. Przynajmniej w mediach. Trema sprawia też, że zaczyna się za dużo kombinować. Właśnie z obawy, że coś pójdzie nie tak.
We wspomnianej sytuacji to chyba właśnie się zdarzyło – Robert Biedroń i Wiosna nie chcieli być utożsamiani głównie z walką o prawa osób LGBT i nie zareagowali szybko na ataki Jarosława Kaczyńskiego na tę społeczność czy nawet na działania Rafała Trzaskowskiego. A może są sytuacje, w których nie ma co kombinować i trzeba z serca powiedzieć, co się myśli? Za to m.in. ludzie polubili Biedronia i dlatego zainteresowali się Wiosną.
W polityce pomagają tak samo serce, jak i rozum. Na samym sercu i najsłuszniejszych pomysłach, jeśli nie podeprze się ich planem i sensowną organizacją, trudno daleko ujechać. Lewica wie to aż za dobrze. Sam rozum przydaje się w kalkulacjach, ale wygląda na to, że wyborcy są już zmęczeni taką polityką, o czym boleśnie przekonała się w 2015 r. PO. Wiosna ma i serce, i rozum, ma utalentowanego politycznie lidera, ma ekspertów, potrafi wzbudzać emocje, a te są niezwykle istotne w polityce. Ostatnio chyba jednak balans między sercem a rozumem się zachwiał. Trema pcha w stronę rozumu i przesadnego kombinowania. A nie to przyciągnęło ludzi na Burze Mózgów z Robertem Biedroniem i na partyjną inaugurację na Torwarze. Przyciągnęła ich obietnica, że oto są ludzie, którzy rozumieją potrzeby i emocje społeczne i mają plan na zmianę Polski. Jeśli Wiosna nie poradzi sobie z tremą polityczną, będzie jej trudno dotrzymać obietnic złożonych na Torwarze.