Sondaże nie cieszą się ostatnio najlepszą sławą, a robione nawet w podobnym czasie badania nieraz się od siebie istotnie różnią. Jeśli jednak spojrzymy na wyniki z różnych ośrodków na przestrzeni roku, to obraz staje się wyraźniejszy. PiS utrzymuje stabilne poparcie na poziomie 30–35 proc. (czasami nieco więcej). Żadna opozycyjna partia samodzielnie nie może się do takiego wyniku zbliżyć. Programem 500+, podniesieniem stawki godzinowej czy obniżeniem wieku emerytalnego PiS zatroszczył się – jak twierdzi – o „zwykłych Polaków”. Beata Szydło i Andrzej Duda, którzy starają się być twarzami „merytorycznego PiS”, to dwoje najpopularniejszych polityków w sondażach zaufania.
Sfera ideologiczna – agresywna retoryka, demontaż Trybunału Konstytucyjnego czy ataki na elity i poprzednich rządzących – podoba się natomiast radykalnym zwolennikom PiS. Partii rządzącej sprzyjają też dobre nastroje społeczne – spowolnienie tempa wzrostu gospodarczego czy osłabienie złotego jest dla większości Polaków jeszcze nieodczuwalne. PiS nie dostał premii sondażowej za zwycięstwo wyborcze, a jego notowania są wyraźnie niższe niż Platformy w analogicznym okresie po wygranej w 2007 r. Partii szkodzi otwarcie licznych frontów i polityka kadrowa, czego symbolem stała się sprawa Bartłomieja Misiewicza.
Za plecami Kaczyńskiego o tytuł lidera opozycji walczą Grzegorz Schetyna i Ryszard Petru, a ich partie często zamieniają się miejscami w sondażach. W badaniach telefonicznych lepiej wypada Nowoczesna, a w stacjonarnych – PO; średni wynik obu ugrupowań mieści się w przedziale 15–20 proc. Schetyna przyjął kurs bardziej centroprawicowy, Petru – centrolewicowy (choć nie w gospodarce), ale wyborcy jeszcze dość swobodnie krążą między ich partiami.