W nowym kalendarzu 4 z 13 ustawowych dni wolnych od pracy wypadają w niedzielę, a 9 pozostałych w dni robocze. Żaden nie wypada w wolną od pracy sobotę, za którą pracodawcy w zamian zobowiązani są dać nam inny wolny od pracy dzień. Ograniczy nam to okazje do organizowania dłuższych weekendowo-urlopowych pomostów.
Nowy Rok powinniśmy rozpocząć wypoczęci, bo po sylwestrowej nocy mamy aż trzy dni wolne od pracy (1–3 stycznia). Po dwóch dniach roboczych w środę (6 stycznia) wypada święto Trzech Króli i jeśli wykorzystamy cztery dni z zaległego lub nowego już urlopu, to zbudujemy sobie aż 10-dniowy urlopowy pomost (1–10 stycznia). Warto skorzystać, bo następną okazją do dłuższego odpoczynku będą dopiero święta wielkanocne (26–28 marca).
Tradycyjny weekend majowy po dodaniu dnia urlopu możemy wydłużyć do dni czterech (30 kwietnia – 3 maja). W podobny sposób możemy sobie zorganizować dodatkową 4-dniową majówkę pod koniec miesiąca (26–29 maja), korzystając z tego, że święto Bożego Ciała wypada już w maju. Trzy dni z rzędu możemy wypoczywać w sierpniu (13–15), bo święto Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny obchodzone będzie w poniedziałek. Dzień Wszystkich Świętych wypada we wtorek i kosztem dnia urlopu możemy tu zbudować 4-dniowy pomost (29 października – 1 listopada). Ale cała Polska raczej nie weźmie urlopu w poniedziałek (31 października) i wyjazdy na rodzinne groby (jak i powroty do domów) skoncentrują się w dniu 1 listopada, z wszelkimi tego konsekwencjami (wypadki drogowe, zatory przed punktami poboru opłat na autostradach, korki przed cmentarzami). Czy nie należałoby zatem tak znowelizować naszego prawa (m.in. prawa pracy i ustawy o dniach wolnych od pracy), aby określony organ państwa, w porozumieniu z Radą Dialogu Społecznego (nową reprezentacją rządu, przedsiębiorców i związkowców), mógł zdecydować o tym, by wolną od pracy sobotę zamienić na roboczą, oddając w zamian pracownikom wolny od pracy poniedziałek?