Były już minister Sławomir Nowak nie wpisał do oświadczenia zegarka, choć powinien był, bo ma on wartość ponad 10 tys. zł, Adam Hofman nie wykazał pożyczek, choć miał taki obowiązek. Trudno właściwie zrozumieć, dlaczego tak się stało. Oświadczenia majątkowe nie są żadną nowością, wypełnia się je co rok i był czas, by się nauczyć, co wpisywać w poszczególnych rubrykach.
Posłowie są jednak wyraźnie zaskoczeni, może dlatego, że w przeszłości na takie rzeczy nie zwracano szczególnej uwagi. Kilka lat temu jeden z bardzo prominentnych polityków SLD uparł się, że nie ujawni, u kogo zaciągnął pożyczkę w wysokości 300 tys. zł, i nie przeszkodziło mu to w karierze politycznej. Prokuratury z reguły były nadzwyczaj wyrozumiałe i przyjmowały co lepiej przemyślane tłumaczenia.
Sprawy oświadczeń bywały jednak brzemienne w polityczne skutki, jak choćby wyeliminowanie Włodzimierza Cimoszewicza z wyborów prezydenckich w 2005 r. właśnie za pomocą oświadczenia majątkowego, choć za całą sprawą nie stało bynajmniej pominięcie w oświadczeniu akcji PKN Orlen, ale matactwa jego asystentki i gra „orlenowskiej” komisji śledczej. Obecnie sprawą nabierającą dopiero politycznego tempa są oświadczenia prezydenta Gdańska Pawła Adamowicza, który już publicznie przyznał, że popełnił kilka pomyłek (niższy wpływ z wynajmu mieszkań, nieumieszczenie jednego mieszkania, niewłaściwa wartość funduszy inwestycyjnych) przy wypełnianiu oświadczenia, co było odpowiedzią na zawiadomienie przez CBA poznańskiej prokuratury o możliwości popełnienia przestępstwa. Czy taka akcja prewencyjna będzie skuteczna? Doświadczenie wskazuje, że nawet jeśli prokuratura wyjaśnienia przyjmie i sprawę ostatecznie umorzy, to polityka jej nie umorzy i będzie z tego duży kłopot dla samego Adamowicza i Platformy.