Alina, trzecia z trzech córek, mieszka we wsi na U., powiat Tomaszów Lubelski. (Dzwoni Alina. Prosi, żeby nie wymieniać nazwy wsi. Będą mówić, że zrobiła z matki wariatkę w gazecie). W dzień zajmuje się wypełnianiem czasu mamusi, bo z życia przed zardzewieniem umysłu mamusi została potrzeba ciągłego robienia. Godzinami prują wełnę, wygładzają rękoma uprane rzeczy albo dopasowują skarpety do pary. Etap puzzli się skończył. Puzzle nie są do jedzenia. Pozory robienia są po to, żeby w nocy reszta w domu poczuła głową poduszkę. Mama ma obecnie około trzech lat. O trzeciej nad ranem ściąga pościel i niosąc ją za sobą, szykuje się do prac polowych (3-latce nie poda przecież leków na uspokojenie, kiedy odkrywa chodzenie i krąży bez celu).
Widok na duży pokój
Alzheimer to choroba neurodegradacyjna. Można ją porównać do rdzewienia mózgu. Przyczyną degeneracji komórek są powstające między nimi blaszki, składające się z białka o nazwie beta-amyloid. W zdrowym organizmie niepotrzebne białka są rozbijane na aminokwasy, wykorzystywane lub wydalane. Chore zlepiają się w nierozpuszczalne bryły. Komórkowe „systemy przetwórstwa odpadów” nie są w stanie ich rozbić. Podręczniki porównują to do procesu ścinania się jajka, którego nie można przywrócić do stanu pierwotnego.
Do dziś naukowcy wykryli 12 genów podejrzanych o współudział w wywoływaniu tej choroby (i zapowiadają, że to nie koniec listy). Jednak nie zawsze w grę wchodzi podłoże genetyczne. Zdecydowana większość przypadków ma charakter sporadyczny, czyli przyczyny zachorowania – przy obecnym stanie wiedzy medycznej – pozostają nieznane.