Wyobraź sobie swój najpotworniejszy ból głowy. Łupie w skroniach, otępia, nie pozwala skoncentrować się na najprostszych czynnościach. Próbujesz zasnąć, ale wcześniej sięgasz po tabletkę, która przynosi ulgę. A teraz wyobraź sobie ból jeszcze większy, na który nie możesz nic poradzić. Nie zagłusza go sen, nie pomagają proszki. Jest tak nieznośny, że odbiera chęć do życia. Dopiero teraz jesteś na dobrej drodze, by zrozumieć osoby cierpiące na migrenę.
Maciej Komorowski miał zaledwie sześć lat, kiedy po raz pierwszy przyprowadzono go do neurologa. – Z tego samego powodu cierpiała babcia, mama, więc moje męki nie były w rodzinie zaskoczeniem. Choć kiedy zacząłem wymiotować za każdym razem, gdy bolała mnie głowa, uznano, że czas to wyjaśnić.
Czy to możliwe, aby dziecko cierpiało z powodu migreny? Prof. Adam Stępień, kierownik Kliniki Neurologii z Wojskowego Instytutu Medycznego w Warszawie, spotyka nieraz kilkulatków z takimi objawami i trafnie postawioną diagnozą. – To niewątpliwie choroba dziedziczna, zatem może ujawnić się także w dzieciństwie – mówi. – W rodzinnych postaciach migreny wciąż jednak o podłożu genetycznym dowiadujemy się więcej z rozmowy z pacjentami niż z wyników badań. Konkretnych genów jeszcze nie odkryto.
Joanna zachowała w pamięci taki obrazek: zaciemnione mieszkanie, pozamykane okna, wyłączone radio i telewizor. Wszystko po to, by ulżyć mamie, która przez dwa dni kilka razy w miesiącu nie wychodziła z sypialni. – Już jako kilkuletnia dziewczynka musiałam nauczyć się wzywać do domu pogotowie – wspomina. Ale były też tego plusy: – Gdy mnie zaczynała boleć głowa, natychmiast miałam szlaban na wyjście z domu i mogłam nie iść do szkoły.
Kobiety ciepią na migreny częściej
Kobiety chorują na migrenę czterokrotnie częściej niż mężczyźni.