Zaszyfrowane pytania
Pearl Harbor: czy Amerykanie mogli przygotować się na atak
W czasie drugiej wojny Brytyjczycy dość sprawnie wyłapywali wszystkich szpiegów, których Berlin wysyłał na Wyspy. Część z nich została stracona, część spędziła wojnę w obozie, a wielu chętnie przeszło na drugą stronę. Niektórzy sami się zgłaszali. Podwójnych agentów było kilkudziesięciu – tworzyli tzw. Double Cross System. Był to bez mała osobny świat, bo każdy ze szpiegów miał swoich informatorów, musiał mieć też wiarygodne zajęcie, życie prywatne, a nawet kaprysy i ambicje. Niemal wszystko wymyślone. Na co dzień agentów prowadziła sekcja B1A MI5, a jej pracę nadzorował Komitet XX zrzeszający najważniejszych ludzi z sił zbrojnych. Zwerbowani przez wyspiarzy niemieccy szpiedzy przesyłali dotychczasowym mocodawcom tylko takie informacje, jakie dyktowali im nowi przełożeni. Ci zaś z pytań, które zadawała Abwehra, mogli się sporo dowiedzieć o intencjach i zamiarach wroga. Szef Komitetu XX John Cecil Masterman w swojej książce, wydanej w 1972 r., napisał: „Sprawa ta była mocną nauczką”. Chodziło mu o Pearl Harbor. Opisał perypetie agenta o pseudonimie Trycykl. Wtedy jeszcze nie było wiadomo, że kryje się za nim Serb Dušan Popov.
Otóż Popov w czerwcu 1941 r. opuścił Anglię, by przez Lizbonę dotrzeć do Ameryki. Tam przekazał amerykańskim służbom kwestionariusz z pytaniami, na jakie miał szukać odpowiedzi jako agent Abwehry. „Jedna trzecia tego trzystronicowego kwestionariusza dotyczy Hawai, a zwłaszcza portu Pearl Harbor” – pisał Masterman. I o ile pozostałe pytania były dość ogólne, to te o amerykańską bazę na Pacyfiku uderzały szczegółowością – żądano informacji o konkretnych dokach, składach amunicji, stanowiskach trałowców, instalacjach paliwowych itp. Amerykanie i Brytyjczycy znali te pytania już od sierpnia – a jednak nic nie zrobili.