Protest na Białorusi ewoluuje. Aparat przemocy jest na to nieprzygotowany, tak jak nie był przygotowany na opozycję, na czele której stoją kobiety.
Zawsze rację mają ci, którzy bryłę świata pchają naprzód, a nie ci, którzy ich próbują hamować, mówiąc, że kijem Wisły nie zawrócisz – Adam Michnik komentuje sytuację na Białorusi.
Łukaszenka, ostatni europejski dyktator, ma doświadczenie w trwaniu przy władzy. Ale nawet po ewentualnym zduszeniu protestów Białoruś będzie już innym krajem.
Nie wiem, jak to możliwe, że dyktator rządzący krajem brutalnie od 26 lat i reżim, na który nakładamy sankcje, strzela do własnego społeczeństwa amunicją pochodzącą z Polski.
Instrukcja opozycji ma plan na każdy kolejny dzień: ludzie mają się spotykać o godz. 19 na placach, protesty mają być pokojowe i mają trwać do skutku.
W Mińsku rozstrzyga się duży kawałek białoruskiego losu. Czy ludzie wytrwają przy swoim zawołaniu: chcemy zmiany? Czy zechcą sobie tę zmianę wywalczyć?
Głosy nawet w ustawionych wyborach mają duże znaczenie. Sytuacja Białorusi jest na swój sposób porównywalna z Polską w 1989 r. – mówi amerykański historyk Timothy Snyder.
Aleksandr Łukaszenka miał zdobyć w wyborach 79,7 proc. poparcia. Według rosyjskich mediów po zakończeniu głosowania prezydent opuścił Mińsk i udał się do Turcji.
Jedna z trzech liderek protestu opowiada o scenariuszach rozwoju sytuacji na Białorusi. Poparcie dla opozycji jest dziś wielokrotnie wyższe niż dla dyktatora.
Wiecu Swiatłany Cichanouskiej zakazano, ale tłumy i tak wyszły na ulice. Władze zostały ośmieszone brawurowym sabotażem dźwiękowców. Białorusini zaczęli żądać niepodległości.