Jak uratować Kaina

Zabić bliską osobę prowadząc samochód to – jak mówi Jacek Dobrzyński, oficer policji w Białymstoku – wbić sobie gwóźdź w serce na resztę życia. Apokaliptyczny stres, głębokie poczucie winy powala wtedy z nóg najsilniejszego człowieka. Jak żyć po czymś takim? Jak nie oszaleć?

Lepiej pochować przed niedzielą

Ludziom potrzebny jest powód, dla którego ktoś zadał sobie śmierć. Nie można przecież umrzeć bez przyczyny. Bo co – z jakiejś niepojętej tylko emocji, z porywu, w środku życia, w zwykły wieczór, z marszu? Więc to jest możliwe? Tak. A może nawet łatwe.

Nie puka się trumną o próg

Wypadki, katastrofy, wojny – z pozoru media śmierć oswoiły. Ale dla nich tak naprawdę do tej pory liczyła się ta nagła, przedwczesna i dramatyczna. Samo umieranie było tematem tabu. Teraz, po wspólnym papieskim doświadczeniu, to się ewidentnie zmienia.

Mistrz dygresji

Jego życiorysem można by obdzielić tuzin zjadaczy chleba, a książkami zastawić regał. Miał pięć żon i czwórkę dzieci, z których ostatnie w wieku 84 lat. Otrzymał wszystkie amerykańskie nagrody literackie, z Pulitzerem na czele, a w 1976 r. dostał literacką Nagrodę Nobla.

Śmierć na żywo

Terri nie chciałaby żyć w ten sposób – mówi jej mąż Michael Schiavo. Tego ona sama nam nie powie. Ważne jest też pytanie, czy Terri chciałaby umierać tak, jak właśnie umiera – na oczach milionów ludzi oglądających amerykańskie telewizje. W zasadzie nie miałaby jednak wyboru: Ameryka kocha dramaty na żywo.

Ronić po ludzku

Poronienie to nie jest wyrwanie zęba; często kobieta przeżywa je całymi latami. Zwłaszcza gdy w zderzeniu ze szpitalną rzeczywistością dozna poczucia całkowitej bezradności i uprzedmiotowienia. A to jest polska norma.

Zakręćcie młynkiem, przyjaciele. Jakie czasy – takie nekrologi

Kiedyś ludzie umierali jako ofiarni pracownicy i zasłużeni aktywiści, dziś – jako mili i kompetentni profesjonaliści. Rozkwita też nekrolog ekstrawagancki: pełen emocji list, skierowany bezpośrednio do – by tak rzec – zainteresowanego.

Kilka godzin macierzyństwa

W katolickiej Polsce obrońcy życia poczętego powszechnie głoszą, że już kilkudniowy płód jest człowiekiem.Jednak w tej samej Polsce, gdy po niecałych sześciu miesiącach ciąży kobieta rodzi dziecko, które umiera, personel medyczny, urzędnicy, księża, a nawet jej bliscy odmawiają temu dziecku człowieczeństwa. I nie traktują takiej śmierci jak tragedii.

Co ma człowiek w środku?

Poznanie tajemnic ludzkiego ciała było niemożliwe bez zajrzenia do jego wnętrza, ale lekarzy otwierających czaszki i brzuchy zmarłych uważano przez wieki za pozbawionych wiary bezbożników. Dziś możemy spodziewać się telewizyjnej transmisji z prosektorium.

Zwłoki potrzebne bez zwłoki

„Mortui vivos docenti! ” (zmarli żywych uczą) – to hasło można odczytać na ścianach prosektoriów niemal całego świata. W Polsce tylko kilka zwłok rocznie ofiarowywanych jest polskim uczelniom, mimo że gest ten cieszy się akceptacją Kościoła.