Powieść o pamięci, pułapkach nostalgii, zmyśleniach, nieco proustowska, ale bardzo poruszająca.
Sigrid Nunez, zanim została znaną pisarką, była przez pewien czas asystentką Susan Sontag.
Nunez nie pisze dla czytelnika gotowych scenariuszy, raczej czyni widocznym coś, co wcześniej pozostawało niewidzialne, i zaprasza do napisania scenariusza na własną rękę.
W pierwszej przełożonej na polski powieści Sigrid Nunez opowiada historię pisarki, której przyjaciel (seksistowski profesor literatury) popełnia samobójstwo.