O komercji i sztuce oraz możliwości współistnienia jednego z drugim - mówi Bronisław Krzysztof.
Dla wątpiących książka jest ostatecznym argumentem, że mamy do czynienia z prawdziwym arcydziełem.
Można się spierać, czy Xawery Dunikowski był najwybitniejszym polskim rzeźbiarzem XX w., ale nie ulega wątpliwości, że był najbardziej znanym. Jego postać i dorobek przypomina monograficzna wystawa w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku.
Rozmowa z Igorem Mitorajem, polskim rzeźbiarzem tworzącym w Toskanii
Gdy się urodziła, jej matka chciała jak najszybciej o niej zapomnieć. Lekarze mówili: „Najlepiej, aby umarła”. Dziś jej pomnik stoi na placu Trafalgar w samym centrum Londynu.
Był jednym z najbardziej niezwykłych polskich artystów ostatniego półwiecza. Nie tylko z uwagi na sztukę, przez wielu uważaną za pionierską. Także za sprawą mimowolnego splotu jego twórczości z polityką, losami kraju. Wielka monograficzna wystawa Władysława Hasiora otwiera się właśnie w Muzeum Narodowym w Warszawie.
Bartek od trzech tygodni jest zajęty gipsowym św. Wojciechem. – Skończyłem już jego atrybut, czyli wiosło – objaśnia. Figura wysoka na półtora metra, waży około 250 kg. Brakuje jeszcze głowy z tiarą i pastorału. – To może też być św. Stanisław, obaj byli biskupami. Wtedy przerabiamy szatę, zamiast wiosła dajemy klucze.
Dzisiaj, żeby przeżyć w tych górach, nocuje się turystów, chodzi do lasu kłusować albo po prostu bierze drewno i rzeźbi. W Bieszczadach co drugi to artysta.
Michał Anioł zobaczył wielki blok marmuru, porzucony we Florencji, już trochę obrobiony, ale źle. Inni rzeźbiarze bali się dzieła. Buonarotti wówczas miał tylko 26 lat, ale wyrzeźbił już zachwycającą „Pietę”, rozpoznawano w nim geniusza. Z całego tego bloku, długiego na sześć metrów, powstał Dawid, zamówiony przez młodą Republikę Florencką.