Za otwartość stylistyczną, za umiejętność pracy z różnymi artystkami i artystami oraz za twórcze inspirowanie się różnymi nurtami. Za rozwój własnego muzycznego języka i przenoszenie go w swoich produkcjach z undergroundu do mainstreamu.
Za ogromną muzykalność, wrażliwość i nieprzeciętną radość tworzenia sztuki. Za konsekwentną pracę, która doprowadziła w zeszłym roku do międzynarodowych sukcesów ze zwycięstwem w paryskim konkursie La Maestra na czele.
Nagroda za książkę „Gdynia obiecana. Miasto, modernizm, modernizacja 1920–1939”, znakomitą opowieść o mieście, która stawia pytanie o modernizację. Za przekonującą dekonstrukcję mitu „miasta z morza i marzeń”.
Nagroda za odważne podejmowanie w malarstwie tematyki kobiecej, której nadaje osobisty i pełen emocjonalnego zaangażowania wyraz. Za opowiadanie o teraźniejszości i o sobie za pomocą oryginalnie wykorzystanych wzorców dawnego malarstwa.
Za umiejętne połączenie tradycyjnego dziennikarstwa wysokiej próby z najnowszymi rozwiązaniami technicznymi cyfrowych mediów, by w oryginalny sposób opowiadać o dramatycznych wydarzeniach, jak wojna w Ukrainie. Za „Jeden dzień w...” kolektywu Outriders.
Nagroda za spektakle ważne, odważne i nieoczywiste. Dyktowane, podobnie jak cała działalność laureata w środowisku artystycznym i kierowanie teatrem, troską o jakość i przyszłość naszego społeczeństwa.
Nagroda za niejednoznacznie naszkicowanych bohaterów w wyrazistym krajobrazie społecznym i politycznym w serialu „Wielka woda”, za bezgraniczną empatię, uczciwość i szczerość.
Członków Potencji łączy ciekawość wobec otaczającego świata; przyglądają się mu uważnie, a swoim spostrzeżeniom nadają artystyczny – niekiedy zaskakujący – kształt.
„Wielka woda” w reżyserii Jana Holoubka to najlepszy jak dotąd polski serial Netflixa i jeden z lepszych polskich seriali ostatnich lat.
„Chleb i sól” Damiana Kocura jak w soczewce skupia rodzime lęki, kompleksy i uprzedzenia wobec obcych.