Siła narracyjna powieści Barysa pozwala zamienić potworność życia w przestrzeń mityczno-symboliczną.
Jako kompozytor muzyki teatralnej jest współtwórcą ponad 90 spektakli. W wielu gra muzykę na żywo, a w niektórych partneruje aktorom.
Nikt tak, trochę jajcarsko, trochę krzepiąco, z przymrużeniem oka, ale serio nie gada dziś z widownią.
Jest ceniona nie tylko za swoją działalność artystyczną i pedagogiczną. Równie ważny jest jej wkład w walkę z nadużyciami, seksizmem i przemocą w szkołach teatralnych.
Pełnometrażowa fabuła Terpińskiej „Inni ludzie” to najlepsza jak dotąd filmowa realizacja prozy Doroty Masłowskiej.
W kinie stworzył wyjątkowy sposób ukazywania rzeczywistości poprzez biografie artystów, którzy zacierają granice między happeningiem, medialnym wizerunkiem i otaczającym ich światem.
W swoim języku muzycznym, używając zarówno dźwięków elektronicznych, jak i instrumentalnych, hołduje estetyce usterek.
Szerszą rozpoznawalność przyniósł jej samotny i emocjonalnie przejmujący performance w proteście przeciwko represjom Łukaszenki wobec własnego narodu.
Obrazy Sobczaka cechuje narracyjne rozbudowanie, erudycja, mnogość metafor i symboli, a całość komponowana jest trochę na zasadzie wizualnych rebusów.
Na tegorocznym Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina doszedł do III etapu i choć nie stał się finalistą, zwrócił na siebie uwagę publiczności i krytyków.