Wyjątkowość opowieści Marcinów polega na ostrości jej obserwacji, czarnym humorze, na wywrotowości języka i wyobraźni.
Wiersze Patrycji Sikory można czytać jako próby wypracowania intelektualno-emocjonalnej strategii oporu.
Wypracowała własny styl malarski charakteryzujący się bogactwem kolorów, mnogością ornamentów, dekoracyjnością czerpiącą z kulturowego dorobku wspólnoty.
Jego obrazy ukazują realną rzeczywistość i zatrzymują czas mocniej niż fotografia. To zamierzony suspens.
To, co łączy jej bardzo bogaty dorobek, to szczególny rodzaj wrażliwości, ukazywanie toksycznych mechanizmów psychologicznych czy społecznych poprzez drobne gesty.
Ukończyła Akademię Muzyczną w Katowicach w klasie skrzypiec współczesnych, a jeszcze w czasie studiów zainteresowała się historycznymi praktykami wykonawczymi.
Tegoroczną nominację przyniosła mu epka „Ring the Alarm” oraz nagrana w duecie ze znanym z grupy Molesta raperem Włodim płyta „W/88”.
Pędziwiatr utożsamia na polskiej scenie świeże i ważne tendencje obecne też w młodym środowisku jazzowym w Stanach Zjednoczonych czy Wielkiej Brytanii.
Ich projekty są odmienne formą i intencją od tradycyjnych gier wideo, do których są zaliczane. Każda z nich to oryginalna hybryda.
W jej rozległym repertuarze szczególne miejsce ma twórczość XX i XXI w. Współpracuje z kompozytorami, dokonując licznych prawykonań utworów jej dedykowanych.