Patrząc na kilka minut chwały pod Somosierrą utrwalonych przez naszych malarzy – Januarego Suchodolskiego czy Wojciecha Kossaka – warto spojrzeć na akwaforty Goi z cyklu „Okrucieństwa wojny”. Wtedy zobaczymy to, co czekało polskich szwoleżerów u wylotu tego wąwozu.
W drodze do Egiptu przyszły cesarz Francuzów podbił dotychczas niezdobytą twierdzę joannitów.
150 lat temu dobiegła końca najdziwniejsza afera kolonialna XIX w.: zorganizowana przez Napoleona III próba narzucenia Meksykowi habsburskiego cesarza.
200 lat temu Francuzi postawili przed plutonem egzekucyjnym jednego ze swych najlepszych i najdzielniejszych żołnierzy. Marszałek Michel Ney był bez wątpienia lwem. Przegrał jednak w starciu z wężami.
I skończyła się cała epoka. Pozostała legenda o genialnym wodzu, który skostniałej Europie niósł zdobycze rewolucji francuskiej.
Pod Waterloo (18 czerwca 1815 r.) Napoleon Bonaparte przegrał ostatecznie swoją dziejową grę. A jak potoczyły się losy wiernych mu przez lata najważniejszych polskich generałów?
To był pierwszy z dwóch najlepszych interesów Stanów Zjednoczonych w XIX w. W 1803 r., przed kupieniem od Rosji Alaski, Amerykanie wynegocjowali z Francją nabycie Luizjany.
Mamy w Polsce napoleońskie zajazdy, łuki, dęby, studnie, mogiły, krzyże, piramidę, górę, a w jednym z muzeów – nawet jego włos. Przez nasz kraj wiodą napoleońskie trakty i coraz więcej miast chlubi się tym, że Napoleon w nich spał, a przynajmniej coś jadł. Ruszmy zatem po Polsce jego śladami.
Alex Dumas – ojciec autora „Hrabiego Monte Christo” – był niezrównanym żołnierzem i generałem wojsk Napoleona. Mimo to nie przyznano mu Legii Honorowej. Dlaczego? Bo był czarnoskóry.