Najważniejsze hasło młodzieżowej kontestacji brzmiało: make love, not war. W istocie niosło ze sobą wielopłaszczyznową rewolucję obyczajową.
Rewolta z lat 60., określana jako kontestacja, kontrkultura, bunt, rewolucja obyczajowa, ujawnia pewien historyczny algorytm: oto po raz kolejny pojawił się ruch dążący do gruntownego rozbicia zastanego porządku. I samej zasady porządku. Nazwijmy go reakcją romantyczną.
Najbardziej rozpoznawalnym znakiem kontrkultury stały się hipisowskie komuny. Próbowano realizować w nich różnorakie utopie. Są symbolem szczególnej podróży, jaką odbyła zachodnia kultura.
Hipisi lubili mówić, że ich Kościołem jest natura, a Pismem Świętym – cały świat. W efekcie eklektyczna duchowość zrewoltowanej młodzieży miała strukturę koktajlu Mołotowa.
Na rewoltę młodzieżową lat 60. składają się rozmaite wątki: polityczne, społeczne, ekonomiczne, artystyczne. Łączy je jedno – pokoleniowa wrażliwość, chętnie nazywana przez obserwatorów i uczestników tamtych wydarzeń nową wrażliwością.
Jakie były globalne porządki w latach 60. XX w., gdy doszło do pokoleniowej rewolty przeciwko rzeczywistości rodziców.
Wielobarwność Rewolty 1968 nie pozwala na jednoznaczne skwitowanie jej miejsca w historii świata.