Koła kolegów

Po co tak wiele zawodów zamyka się w Polsce w tak szczelne korporacje?

Psychologia szefa

Czy prezes wielkiej korporacji naprawdę czymś się różni od afrykańskiego kacyka plemiennego? - zastanawia się brytyjski etnolog Nigel Barley.

Premier też musi być prezesem

Rozmowa z Jeffreyem Immeltem, prezesem General Electric, drugiej największej firmy świata, o koncernach, globalizacji i szansach Polski

Zapraszamy na bankiecik

Czasy niby ciężkie, a bankietów coraz więcej. Firma, która ich nie organizuje, musi wydać się podejrzana. Oto najczęściej stosowane dziś przepisy na udane przyjęcie.

Korporacje: Szczury już nie chcą biegać

Zachodnie korporacje, które 15 lat temu wkraczały do Polski, miały nauczyć Polaków, jak się naprawdę pracuje. I jak ta praca potrafi być świetnie organizowana, regulowana w najdrobniejszych szczegółach, niczym instrukcją obsługi. Ironicznie mówiło się, że to wyścig szczurów: kto sprawniej, szybciej i dłużej (po godzinach). Człowiek się naharuje, ale coś osiągnie. Dziś widać wyraźnie, jak polski organizm odrzuca ten przeszczep z importu.

Korpi w dywizji batonów

To prawdziwi farciarze: swoją pierwszą pracę dostali w szklanych twierdzach biznesu, w perfekcyjnie urządzonym świecie wielkich korporacji. W obiegowej opinii korporacje to machiny, które zasysają człowieka bez reszty. Czy niszczą młodych?

Atak klanów

W Polsce rośnie liczba zawodów, do wykonywania których same szczere chęci i umiejętności to za mało. Dostępu do nich bronią elitarne samorządy zawodowe, uprawnione do decydowania, kto i na jakich zasadach może zostać ich członkiem. Swoje samorządy mają już prawnicy, lekarze, komornicy, weterynarze, aptekarze, architekci, urbaniści, inżynierowie budownictwa, a w kolejce stoją fizykoterapeuci, diagności laboratoryjni, kominiarze, przymierzają się dziennikarze. Dziś, kiedy o dobrą pracę trudno, zawody do tych zawodów stają się szczególnie brutalne.

Twardziel za biurkiem

Książeczki zdrowia menedżerów są zupełnie puste. Można z tego wysnuć wniosek, że to najzdrowsza praca na świecie. Tymczasem jest dokładnie odwrotnie. Biznes-men odwiedza lekarza tylko wtedy, kiedy musi, czyli podczas obowiązkowych badań okresowych i kiedy naprawdę coś go przyciśnie. Ale wtedy już od drzwi krzyczy: - Zwolnienie wykluczone!